Ελευθερία έκφρασης και συλλογικό blogging - Μια ανέφικτη συνύπαρξη ?

...Το κίνητρο των αναζητήσεων μας, είναι να βρεθεί η αλήθεια. Η αλήθεια που είναι κρυμμένη πίσω από τις δικές μας ιδέες , αλλά και πίσω από τις ιδέες των άλλων. Που μπορεί ακόμη και σε μια ανοησία που αυτοί οι άλλοι - ο αντίλογος των δικών μας ιδεών  -  θα ξεστομίσουν , να μπορούν με τον τρόπο τους και την παρόρμηση της στιγμής να μας δώσουν ένα στίγμα, για την δική τους αλήθεια που εμείς δεν βλέπουμε ή δεν θέλουμε να δούμε....

Σ' ένα ανοικτό site - όπως υποτίθεται πως είναι οι ενωμένοι μπλόγκερς - που με τις έξωθεν παρεμβάσεις και σχόλια, καθίσταται ουσιαστικά ένα φόρουμ διακίνησης ιδεών, λόγο έχουν οι πάντες. Οι διαχειριστές, οι συντάκτες, οι αναγνώστες...
Αν αποκλείσεις ΕΝΑΝ, μονάχα έναν από τους τρεις παραπάνω παράγοντες μιας συζήτησης, τότε η συζήτηση είναι στείρα, άχρωμη, αδιαφανής και φυσικά δεν μπορεί να έχει καμία σχέση με την αλήθεια και την αναζήτηση της. Η συζήτηση παύει να είναι συζήτηση και καταντά μονόλογος. Το φόρουμ διακίνησης ιδεών παύει να είναι μια δεξαμενή απόψεων που με την σύνθεση των αντιθέσεων μπορεί να εξαχθεί ένα χρήσιμο διαλογικό συμπέρασμα , και καταντά ένα εργαλείο αυτοπροβολής κομματικών πεποιθήσεων και ιδεολογιών... Ο αγορητής  δεν είναι τίποτε περισσότερο από  ένα κομματικό εργαλείο κι ο στόχος πια είναι η απόκρυψη της όποιας αλήθειας κι όχι η προβολή της.
Η Δημοκρατία αυτοαναιρείται από μία και  μόνο πράξη... Τον αποκλεισμό της διατύπωσης μιας άποψης , μιας λέξης, ενός επιφωνήματος, μιας τόσο δα αράδας....

Το δικαίωμα στη γνώμη, την έχουν ακόμη κι οι αμετροεπείς - αν τελικά είναι αμετροεπείς...

Αφορμή γι' αυτή την ανάρτηση , μου έδωσε το "Α..ένα ελάφι" , σχόλιο του @yellow kid, που κατά δήλωση του ίδιου αναρτήθηκε σε δύο πόστ, αλλά που "κατέβηκε" ως προβοκατόρικο , ενάντια στο μπλογκ. Κι εδώ τίθεται το ερώτημα : Γιατί ένα επώνυμο -εφόσον αποδεχόμαστε την ταύτιση του ψευδώνυμου προφίλ μ' εκείνο ενός οποιουδήποτε πραγματικού in real life επωνύμου - σχόλιο, "αποκαθηλώνεται" σαν μη αρεστό, ανοίκειο, προβοκατόρικο σ' ένα μπλογκ που υποτίθεται εξυπηρετεί την ελεύθερη διακίνηση ιδεών και μάχεται ενάντια στη φίμωση τους ? Πως αναιρείται το δημοκρατικό δικαίωμα ενός αναγνώστη να πει τη γνώμη του , έστω κι αν αυτή αποτυπώνεται στην  απλοϊκή και κωμική φράση " Α ..ένα ελάφι.."... - όταν η μετέπειτα επεξήγηση του τι σημαίνει είναι πλήρης νοημάτων ? Ο yellow kid δεν είναι ανώνυμος. Η υπόσταση του αντικατοπτρίζεται στα όσα γραπτά του έχει δημοσιεύσει στο διαδίκτυο μ'αυτό το όνομα, το ψευδώνυμο του είναι ο εαυτός του , όπως εγώ με το ψευδώνυμο sabb pat, που προέρχεται από το πραγματικό μου ονοματεπώνυμο, δεν είμαι κάποιος ανώνυμος. Όποιος θέλει να με βρει και σπίτι έχω (ip) και βήμα για να λέω τις απόψεις μου (το blog μου)....

Αφορμή γι' αυτή την ανάρτηση επίσης μου έδωσε η απαγόρευση  συγκεκριμένης θεματολογίας αναρτήσεων - όπως η συζήτηση για τη χορήγηση της ιθαγένειας -  στο συγκεκριμένο μπλόγκ. Η οποιαδήποτε απόφαση περί απαγορεύσεων όταν σ' ένα συλλογικό μπλογκ δεν γίνεται συλλογικά, ακυρώνει επίσης το δημοκρατικό δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης -  και σπεύδω να διευκρινίσω εκείνης που δεν προσβάλλει - και μια τέτοια ήταν το άρθρο του @Αντίλογου με τίτλο "Μεταναστευτικό ζήτημα και άκρα δεξιά". Οι διαχειριστές του μπλογκ θεώρησαν , πως το θέμα που αφορά την χορήγηση της ιθαγένειας στη χώρα μας δημιουργεί αντιπαλότητες και εφαλτήρια απονομής χαρακτηρισμών και κατηγοριοποιήσεων , σε όσους συμμετέχουν στη συζήτηση... Ε και λοιπόν ? Αυτά που γράφει ο καθένας , είναι κι η ταυτότητα των απόψεων του και τον χαρακτηρίζουν...Αν κάποιος χτυπιέται νυχθημερόν πως δεν είναι φασίστας,  αλλά έχει πει σε γραπτό του πως είναι οπαδός της άριας θεωρίας και πως ό,τι κυκλοφορεί σε ισλαμικό μαυροτσούκαλο , καλό είναι να το εκτελούμε αύθις και παραχρήμα, πως στο διάολο μπορούμε να τον αποκαλέσουμε ? Και ποιος ο φόβος τού πως θα μας χαρακτηρίσουν οι άλλοι, αν λέμε την δική μας αλήθεια χωρίς προκαταλήψεις ?

Οι απαγορεύσεις ανήκουν σ' άλλες εποχές και πάντως δεν αποτελούν στοιχείο δημοκρατικότητας. Είναι άλλο να θεσπίζεις κανόνες, όπως π.χ. εφόσον ξεκινάς μια συλλογική προσπάθεια να συζητήσεις συλλογικά με τους υπόλοιπους που συνδράμουν, ποιο θα είναι το πλαίσιο που θα κινείται η αρθρογραφία κι άλλο να λέει κάποιος "αποφασίζω και διατάσσω" πως η θεματολογία τάδε δεν αρμόζει στο χαρακτήρα του μπλογκ. Αν το μπλογκ είναι ένα κλειστό κλαμπ όπου λόγο ύπαρξης έχουν μόνο οι ασχολίαστες απόψεις σε συγκεκριμένη θεματολογία, είναι κάτι που θα έπρεπε ευθύς εξ αρχής να διευκρινιστεί....Όταν κάτι τέτοιο δεν γίνεται και εκ προοιμίου με όλα τα πομπώδη κι επιβλητικά "ενάντια στη φίμωση", δίνουμε την εντύπωση του ανοιχτού βήματος, τέτοιο πρέπει να είμαστε κι όχι ένα κλαμπ που φοβάται την αντιπαλότητα και την διαφωνία και καταργεί τον έξωθεν σχολιασμό και κριτική - είτε καλόπιστη είτε ακόμη και κακόπιστη...

Το πρωί ο @Αντίλογος, έκανε την πρόταση να αρθεί η απαγόρευση της θεματολογίας και να συνεχίσουμε πιο δυνατοί από πριν. Συντάχθηκα μ' αυτή τη πρόταση και περίμενα να δω τις θέσεις των υπολοίπων συγγραφέων του μπλογκ και φυσικά των διαχειριστών του...
Έως τώρα που συντάσσεται αυτό το κείμενο, η απαγόρευση ισχύει στο παραπλευρο αριστερό περιθώριο και καμία θέση δεν διατυπώθηκε - πλην της @marianaonice, που διαφώνησε με τις απαγορεύσεις αλλά ωστόσο δεν εξέφρασε καμία άποψη για το αν συμφωνεί να καταργηθούν ή όχι....
Αυτό σημαίνει πως οι απαγορεύσεις ισχύουν, γεγονός που με λύπη μου με αναγκάζει να αποσύρω την συμμετοχή μου από το "Ενωμένοι Μπλόγκερς", μια που το πλαίσιο αξιών που το διέπουν , απέχει παρασάγγες από τις δικές μου αρχές της συλλογικότητας και της ελεύθερης έκφρασης.

Ξέρω πως μερικοί ίσως τρίβουν τα χέρια τους που ένας pain in the ass λιγότερος - αλλά εγώ τουλάχιστον έχω ήσυχη την συνείδηση μου....