Το προφίλ του νεοφασισμού στην Ελλάδα

Ο φασισμός σαν στάση ζωής περισσότερο παρά σαν συγκεκριμένη ιδεολογία, κατορθώνει να εξελίσσεται και να προσαρμόζεται στις πολιτικές συνθήκες έτσι όπως αυτές διαμορφώνονται στη σύγχρονη εποχή. Ο φασισμός δεν μπορεί σήμερα π.χ. να ευαγγελίζεται τις πρακτικές του χιτλερισμού από τη στιγμή που αυτός αποτέλεσε ένα ιδεολογικό μοντέλο που καταδικάστηκε στη συνείδηση της ανθρωπότητας αφότου κατέρρευσε με την ήττα των Γερμανών και του Άξονα στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο...Για να μπορέσει επομένως να σταθεί σαν ένα πολιτικοκοινωνικό ρεύμα ο φασισμός στις σύγχρονες κοινωνίες, μεταλλάσσεται για να μπορέσει να προσελκύσει νέους ανθρώπους στις τάξεις του, γίνεται πιο "ανθρώπινος" μέσα στα πλαίσια ενός πολιτικού χαμελαιοντισμού , ο νεοφασισμός αντιπαλεύει την Δημοκρατία εκ των έσω, γιατί οι πολιτικές βίας δεν θα μπορούσαν στις σημερινές συνθήκες να γίνουν αποδεκτές από καμία πλειοψηφία....

Το ιδεολογικό υπόβαθρο του φασισμού δεν άλλαξε βέβαια...
Η ανωτερότητα της φυλής και η καθαρότητα του έθνους, ο αντισημιτισμός , η παράδοση, ο ακραίος συντηρητισμός, η ξενοφοβία και ο ρατσισμός ,είναι τα βασικά πλαίσια αξιών που καθορίζουν το ιδεολογικό του στίγμα. Όμως αυτές οι αξίες του νεοφασισμού, δεν προβάλλονται με άμεσο τρόπο - σήμερα ο φασίστας δεν παραδέχεται πως είναι φασίστας, όχι από ντροπή αλλά περισσότερο σαν ανάγκη να παραπλανήσει με την στάση του και να διεισδύσει σε χαμηλά κοινωνικά στρώματα , που κατά παράδοση ταυτίζονται ιδεολογικά με το ευρύτερα αριστερό πολιτικό φάσμα...

Ο φασίστας σήμερα δεν θα μιλήσει για φασισμό...
Υιοθετεί αριστερή συνθηματολογία - είναι π.χ. ενάντια στην αμερικανική ηγεμονία όσο η πολιτική των αμερικανών συνεχίζει να είναι υπέρ των εβραϊκών θέσεων στη μέση ανατολή. Το "έξω οι αμερικάνοι" που ξεστομίζει ο νεοφασίστας, αφορά περισσότερο εναντίωση απέναντι στην παγκοσμιοποίηση υπό την ηγεμονία των αμερικανών σαν ένα σχέδιο που προωθεί τα οικονομικά συμφέροντα των εβραίων παρά σαν μια αντίθετη ιδεολογικά οικονομική κατεύθυνση του καπιταλισμού.

Ο νεοφασίστας φοράει την παραδοσιακή παλαιστινιακή μαντήλα στις διάφορες συγκεντρώσεις και πορείες , όχι γιατί συμπαθεί τους παλαιστίνιους, αλλά γιατί η μαντήλα αυτή είναι πια ένα σύμβολο του αντιεβραϊκού αγώνα. Προτάσσεται η λογική "ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου", αλλά σε τελική ανάλυση οι παλαιστίνιοι σαν λαός, φυλή και θρησκεία , δεν εντάσσονται στους συμπαθούντες του νεοφασισμού.

Ο νεοφασίστας ακούει... Θεοδωράκη...Ο Μίκης , είναι το πρόσωπο του οποίου τον πατριωτισμό, έχει καπηλευθεί ο νεοφασισμός περισσότερο από κάθε άλλον έλληνα .  Ο Μίκης Θεοδωράκης, μίλησε για την πατρίδα σαν μια ευρεία έννοια της αγάπης του ανθρώπου προς τη χώρα του κι όχι βέβαια την εθνική καθαρότητα και ανωτερότητα. Ο εθνικισμός και ο πατριωτισμός είναι έννοιες ξεχωριστές, εφόσον η πατρίδα μπορεί να είναι η ίδια για διαφορετικές εθνότητες, ενώ το έθνος μπορεί να υπάρχει σε πολλές πατρίδες. Π.χ. η Ελλάδα , είναι η πατρίδα όχι μόνο των ελλήνων αλλά και όσων ζουν στη χώρα εδώ και χρόνια , ανεξάρτητα από που προέρχονται, ενώ οι έλληνες της Αμερικής ας πούμε ή της Αυστραλίας, χωρίς να απεμπολήσουν την εθνική τους καταγωγή, θεωρούν τη χώρα που ζουν πατρίδα τους. Η διαφορά των εννοιών είναι προφανής... Οι νεοφασίστες ωστόσο κάνανε τα λόγια του Μίκη σημαία τους , με προφανή σκοπό να στηρίξουν τις θέσεις τους με εξ αριστερών επιχειρηματολογία - στη περίπτωση της Δραγώνα, οι θέσεις του Μίκη, ήταν θείο δώρο γι' αυτούς. Δυστυχώς, ο Μίκης δεν έχει προβεί μέχρι στιγμής σε δηλώσεις που να καταδικάζουν την καπηλεία των θέσεων του από την ιδεολογία που ενάντια της αγωνίστηκε μια ολόκληρη ζωή .

Οι νεοφασίστες έχουν εχθρό την ευρύτερη αριστερά. Εν τούτοις, αποδίδουν στην αριστερά έννοιες που ανήκαν παραδοσιακά στο δικό τους χώρο. Οι νεοφασίστες αποκαλούν τους αριστερούς νεοταξίτες, παραβλέποντας πως η Νέα Τάξη (Ordine Nuovo), είναι η αναγέννηση του φασισμού στην Ιταλία από τη δεκαετία του 60 και του 70. Ουσιαστικά , χρησιμοποιούνται όροι νεοφασιστικοί για να χαρακτηρίσουν την αριστερά, σαν ας πούμε ο φασισμός να έχει πιο αριστερές θέσεις από την ίδια την αριστερά...Αυτός ο παραλογισμός συμβαίνει, γιατί οι νέοι ουδέτεροι πολιτικά ή και απολίτικοι, αγνοούν αυτούς τους όρους κι από την άλλη μεριά, οι ίδιοι οι νεοφασίστες που δεν έχουν γνωσικό υπόβαθρο, αναπαράγουν αυτούς τους όρους χωρίς κατ' ουσία να ξέρουν τι σημαίνουν.

Οι νεοφασίστες αποκαλούν τους αριστερούς πράκτορες του Σόρος , με την έννοια πως ο Σόρος αντιπροσωπεύει το σύστημα, άρα οι αριστεροί είναι λακέδες του συστήματος. Στη φαιδρή αυτή επιχειρηματολογία, δεν μπορεί κανείς να αντιτάξει κάτι, η ανοησία φυσικά όπως παραδέχθηκε κι ο Αϊνστάιν δεν μπορεί να καταπολεμηθεί.

Το θέμα είναι πως ο φασισμός, ενδύεται ένα μανδύα παραπλάνησης για να εισχωρήσει με διαφορετικό προσωπείο στην ελληνική κοινωνία, δεν λέει κατάφατσα αυτό που είναι και υπηρετεί, υιοθετεί αριστερές πρακτικές για να προσελκύσει οπαδούς και να "χτυπήσει" τη Δημοκρατία εκ των έσω με τα ίδια της τα όπλα....

Κι αυτό είναι το πιο επικίνδυνο..........