Αιδώς Αργείοι

Στην τελευταία ανάρτηση, έκλεισα το κείμενο με την επισήμανση πως η σημερινή κυβέρνηση, θα καλούνταν  τελικά να αντιμετωπίσει την δυσαρέσκεια των πολιτών απέναντι στον πολιτικό της αμοραλισμό και στον μονόδρομο της λιτότητας που οδηγεί το έθνος, εγκλωβισμένη μέσα στις νεοφιλελεύθερες λύσεις που επιδιώκει το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, για να αντιμετωπίσει κρίσεις που δημιουργεί το ίδιο - όπως συμβαίνει καλή ώρα με τη χώρα μας...

Φυσικά, δεν περίμενα πως η εξέγερση της προηγούμενης Τετάρτης, θα μπορούσε να καταλήξει στη τραγωδία που κατέληξε, με την προβοκατόρικη επίθεση στη Marfin και τον θάνατο 4 αθώων συμπολιτών μας - συμπεριλαμβανομένου του αγέννητου βρέφους της εγκύου ...
Δεν πιστεύω πως ο "πόλεμος" για το δίκαιο του πολίτη και την προάσπιση των δικαιωμάτων του απέναντι στη κυβερνητική αυθαιρεσία και αναλγησία, πρέπει να έχει παράπλευρες απώλειες - τουλάχιστον όχι από την πλευρά που υποτίθεται πως μάχεται για την ακεραιότητα των κεκτημένων της.
Τα γεγονότα ήταν αρκούντως τραγικά για να μην έχω την παραμικρή διάθεση τόσες μέρες να γράψω, να εκτονώσω την οργή μου, να φωνάξω πως είναι άδικο όλο αυτό το σκηνικό, μάλλον στο dna μου έχει θρονιαστεί το γονίδιο του καλοπερασάκια και της προσωπικής βόλεψης, πιθανότατα να διανύω μια λανθάνουσα περίοδο ενός συνειδησιακού altzheimer, έστω κι αν η οικονομική κρίση, δεν μ' έχει προσπεράσει ούτε επαγγελματικά ούτε - κυρίως- ψυχολογικά...

Είναι μια περίεργη κατάσταση όλο αυτό που ζούμε...

Οι φίλοι κρύβονται...

Σαν να 'χει μπει ο καθένας βαθιά μέσα στο καβούκι του, να βιώνει μια "ψυχροπολεμική" κατάσταση μόνος του , έχουμε φτάσει στο σημείο να μην έχουμε το κουράγιο να μοιραστούμε τα ΚΟΙΝΑ μας βάσανα, κάτι σαν να μην θέλουμε να μεταδώσουμε ο ένας στον άλλον την έλλειψη ελπίδας - ίσως γιατί ξέρουμε πως ούτε να πάρουμε, ούτε να δώσουμε μπορούμε πια ελπίδα.
Ούτε να συμπονέσουμε πια μπορούμε. Γιατί ο οίκτος για τις ζωές που χάθηκαν, θα 'πρεπε να 'χει γίνει οργή...
Ο θρήνος να έχει γίνει το ποτάμι που θα συμπαρασύρει την προοπτική της εξαθλίωσης μας, το αντίκρυσμα γι' αυτές τις ζωές που έφυγαν πάνω στην καλύτερη , στη πιο δημιουργική ηλικία...
Που φύγανε το ίδιο άδικα - σαν τα μέτρα που πήρε μια κυβέρνηση που ανερυθρίαστα θέλει να λέγεται "σοσιαλιστική"...

Ανάκατες, άναρχες σκέψεις, ανάμικτα συναισθήματα στο μέσο μιας γενικής "θολούρας", τα ΜΜΕ μας πήραν τα μυαλά και τα διαχειρίζονται κατά το δοκούν , ο Λοβέρδος να μην μπορεί να ψελλίσει τίποτε απέναντι στην γιαγιά που παίρνει σύνταξη 700 ευρώ κι έχει έξοδα 1000 κάθε μήνα - ένα συγγνώμη βρε κερατάδες για την ληστεία που επιτελείτε σε βάρος του κόσμου που σας πίστεψε και σας εμπιστεύθηκε τις τύχες του...

Σας ψήφισε γιατί του λέγατε πως "λεφτά υπάρχουν..."
Πως θα φορολογήσετε τις τράπεζες, το μεγάλο κεφάλαιο και τη μεγάλη ακίνητη περιουσία..
Θα διαχωρήσετε το κράτος από την εκκλησία και θα την φορολογήσετε..
Θα μειώσετε τους εξοπλισμούς...
Θα αυξήσετε τη χρηματοδότηση στη παιδεία και στην υγεία ως ποσοστό του ΑΕΠ...

Δώσατε ψεύτικο όραμα και ψεύτικες ελπίδες...

Αιδώς Αργείοι..............................