Πρόβα ταγκό

Σε μια περίοδο που όλα πάνε στραβά κι ανάποδα, είπα να βάλω μια ανάρτηση που να μην έχει σχέση με την τρομοκρατία της οικονομολαγνείας των ΜΜΕ και την απαξίωση της πολιτικής ζωής - όχι μόνο στη χώρα μας πια , αλλά σε παγκόσμιο επίπεδο...

Το διέξοδο στα αδιέξοδα μου, έχει τίτλο "Πρόβα ταγκό" και το τελείωσα πριν από ένα μήνα περίπου...
Το θέμα είναι παραλλαγή της αφίσας που κυκλοφορεί εδώ και 2-3 μήνες για το σόου Tanguera , φυσικά προσπάθησα να αποφύγω την φωτορεαλιστική προσέγγιση .....

Αιδώς Αργείοι

Στην τελευταία ανάρτηση, έκλεισα το κείμενο με την επισήμανση πως η σημερινή κυβέρνηση, θα καλούνταν  τελικά να αντιμετωπίσει την δυσαρέσκεια των πολιτών απέναντι στον πολιτικό της αμοραλισμό και στον μονόδρομο της λιτότητας που οδηγεί το έθνος, εγκλωβισμένη μέσα στις νεοφιλελεύθερες λύσεις που επιδιώκει το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, για να αντιμετωπίσει κρίσεις που δημιουργεί το ίδιο - όπως συμβαίνει καλή ώρα με τη χώρα μας...

Φυσικά, δεν περίμενα πως η εξέγερση της προηγούμενης Τετάρτης, θα μπορούσε να καταλήξει στη τραγωδία που κατέληξε, με την προβοκατόρικη επίθεση στη Marfin και τον θάνατο 4 αθώων συμπολιτών μας - συμπεριλαμβανομένου του αγέννητου βρέφους της εγκύου ...
Δεν πιστεύω πως ο "πόλεμος" για το δίκαιο του πολίτη και την προάσπιση των δικαιωμάτων του απέναντι στη κυβερνητική αυθαιρεσία και αναλγησία, πρέπει να έχει παράπλευρες απώλειες - τουλάχιστον όχι από την πλευρά που υποτίθεται πως μάχεται για την ακεραιότητα των κεκτημένων της.
Τα γεγονότα ήταν αρκούντως τραγικά για να μην έχω την παραμικρή διάθεση τόσες μέρες να γράψω, να εκτονώσω την οργή μου, να φωνάξω πως είναι άδικο όλο αυτό το σκηνικό, μάλλον στο dna μου έχει θρονιαστεί το γονίδιο του καλοπερασάκια και της προσωπικής βόλεψης, πιθανότατα να διανύω μια λανθάνουσα περίοδο ενός συνειδησιακού altzheimer, έστω κι αν η οικονομική κρίση, δεν μ' έχει προσπεράσει ούτε επαγγελματικά ούτε - κυρίως- ψυχολογικά...

Είναι μια περίεργη κατάσταση όλο αυτό που ζούμε...

Οι φίλοι κρύβονται...

Σαν να 'χει μπει ο καθένας βαθιά μέσα στο καβούκι του, να βιώνει μια "ψυχροπολεμική" κατάσταση μόνος του , έχουμε φτάσει στο σημείο να μην έχουμε το κουράγιο να μοιραστούμε τα ΚΟΙΝΑ μας βάσανα, κάτι σαν να μην θέλουμε να μεταδώσουμε ο ένας στον άλλον την έλλειψη ελπίδας - ίσως γιατί ξέρουμε πως ούτε να πάρουμε, ούτε να δώσουμε μπορούμε πια ελπίδα.
Ούτε να συμπονέσουμε πια μπορούμε. Γιατί ο οίκτος για τις ζωές που χάθηκαν, θα 'πρεπε να 'χει γίνει οργή...
Ο θρήνος να έχει γίνει το ποτάμι που θα συμπαρασύρει την προοπτική της εξαθλίωσης μας, το αντίκρυσμα γι' αυτές τις ζωές που έφυγαν πάνω στην καλύτερη , στη πιο δημιουργική ηλικία...
Που φύγανε το ίδιο άδικα - σαν τα μέτρα που πήρε μια κυβέρνηση που ανερυθρίαστα θέλει να λέγεται "σοσιαλιστική"...

Ανάκατες, άναρχες σκέψεις, ανάμικτα συναισθήματα στο μέσο μιας γενικής "θολούρας", τα ΜΜΕ μας πήραν τα μυαλά και τα διαχειρίζονται κατά το δοκούν , ο Λοβέρδος να μην μπορεί να ψελλίσει τίποτε απέναντι στην γιαγιά που παίρνει σύνταξη 700 ευρώ κι έχει έξοδα 1000 κάθε μήνα - ένα συγγνώμη βρε κερατάδες για την ληστεία που επιτελείτε σε βάρος του κόσμου που σας πίστεψε και σας εμπιστεύθηκε τις τύχες του...

Σας ψήφισε γιατί του λέγατε πως "λεφτά υπάρχουν..."
Πως θα φορολογήσετε τις τράπεζες, το μεγάλο κεφάλαιο και τη μεγάλη ακίνητη περιουσία..
Θα διαχωρήσετε το κράτος από την εκκλησία και θα την φορολογήσετε..
Θα μειώσετε τους εξοπλισμούς...
Θα αυξήσετε τη χρηματοδότηση στη παιδεία και στην υγεία ως ποσοστό του ΑΕΠ...

Δώσατε ψεύτικο όραμα και ψεύτικες ελπίδες...

Αιδώς Αργείοι..............................

Αυτόματος Μηχανισμός Προσαρμογής των συντάξεων σύμφωνα με το προσδόκιμο ζωής

Όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου ανέλαβε την εξουσία για πρώτη φορά μετά την μεταπολίτευση, τον Οκτώβρη του 1981, μία από τις πρώτες του προτεραιότητες - άσχετα αν ιστορικά και με οικονομοπολιτικούς όρους πολλοί θεωρούν το όλο project λάθος - ήταν να αυξήσει  (...μάλλον ανορθόδοξα) την αγοραστική δύναμη του Έλληνα μισθωτού κι εργαζομένου, στα πλαίσια της κοινωνικής του πολιτικής και με βάση τις προεκλογικές του δεσμεύσεις. Ο μισθός από 3 κι εξήντα, διπλασιάστηκε σχεδόν από τη μια μέρα στην άλλη. Καλώς ή κακώς, θεωρώ πως η μεταβολή τότε, ήταν αναγκαία, ίσως να έπρεπε να γίνει ηπιότερα - ωστόσο κάτι έπρεπε να γίνει....Κι όταν η μισθολογική κατάσταση των εργαζομένων έφτασε σε κάποια αξιοπρεπή επίπεδα, το οικονομικό  επιτελείο της κυβέρνησης θέσπισε την περίφημη ΑΤΑ  (Αυτόματη Τιμαριθμική Αναπροσαρμογή) , για να μπορεί η αγοραστική δύναμη του πολίτη να παραμείνει σε αξιοπρεπή επίπεδα, αφομοιώνοντας την όποια αύξηση του τιμαρίθμου αυτόματα.

Σήμερα, κοντά 30 χρόνια μετά, έχουμε έναν άλλον Παπανδρέου , τον Γιώργο τον Γ' τον Μεγαλοπρεπή, να θεσπίζει έναν άλλον Αυτόματο Μηχανισμό, που δεν αφορά ωστόσο την διόρθωση στο μισθό των εργαζομένων, αλλά την (ανα)προσαρμογή των ορίων συνταξιοδότησης σύμφωνα με το προσδόκιμο ζωής !!! Σήμερα δηλαδή που το προσδόκιμο ζωής είναι στα 78,5 χρόνια για την Ελλάδα , ο εργαζόμενος θα βγαίνει στην σύνταξη στα 65 και είμαι σίγουρος πως μέσα σε λίγο καιρό θα έχουμε αποδεχθεί τα 67 χρόνια με το ίδιο προσδόκιμο, σαν αποτέλεσμα της πίεσης στην επαναδιαπραγμάτευση των κριτηρίων δανειοδότησης μας από την τρόικα . Το μέτρο, παρ'ότι δεν έχει ουσιαστική αξία μια και όλοι θα αρχίσουμε να πεθαίνουμε σαν τα ποντίκια από τα 55 μας από την εξαθλίωση που μας σέρνει η κυβέρνηση, έχει ωστόσο συμβολική σημειολογία μια και προτείνεται στα πλαίσια των διαρθρωτικών αλλαγών που έχει εξαγγείλει ο "σοσιαλιστής" πρωθυπουργός μας για τη διάσωση του έθνους από την χρεωκοπία...

Η αντιδιαστολή στη πολιτική των δύο ανδρών πατέρα και γιου είναι προφανής....

Ο Παπανδρέου Segnor παρ' ότι έκανε χωρίς αμφιβολία λάθη στην άσκηση της πολιτικής του, ωστόσο και το ιδεολογικό του στίγμα καθόρισε με την διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη και πολιτικός με όραμα αποδείχτηκε πως ήταν...
Ο γιος του αποδεικνύεται πολύ κατώτερος των περιστάσεων , πραγματικό ανδρείκελο και φυσικά ποτέ δεν είχε κι ούτε πρόκειται να έχει  όραμα...
Είναι ξεκάθαρος πολιτικός αμοραλισμός να λες πως προκειμένου να πληρώνεις τον υπέργηρο συνταξιούχο, να τον κρατάς στην εργασία χούφταλο, εξαθλιωμένο από την ανέχεια, χωρίς ίχνος αξιοπρέπειας για την οντότητα του.
Είναι πολιτική ανευθυνότητα να λες πως επιτρέπεται η απόλυση με μειωμένη αποζημίωση - είμαι σίγουρος πως σε λίγους μήνες θα καταργηθεί εντελώς η αποζημίωση - κι από την άλλη να θεσπίζεις όρια συνταξιοδότησης σύμφωνα με το προσδόκιμο ζωής, από τη στιγμή που ο εργοδότης με την ευκαιρία που του δίνεις να απολύει χωρίς αποζημίωση, δεν θα κρατά κανέναν που να έχει υπερβεί τα 60 στη δουλειά του...

Με τις αντιφατικές ρυθμίσεις που προωθεί η κυβέρνηση χάριν της υποτιθέμενης χρεωκοπίας της χώρας, δείχνει ανάλγητη, απρόσωπη, αφερέγγυα να διαχειριστεί τις τύχες ενός ολόκληρου λαού και πιστεύω πως πολύ σύντομα θα κληθεί να αντιμετωπίσει την εξέγερση των μαζών  ενάντια στις επιλογές της...

Το ελπίζω τουλάχιστον....

13ος μισθός