Τρίτη 30 Μαρτίου 2010
Κυριακή 28 Μαρτίου 2010
Παρασκευή 26 Μαρτίου 2010
Ευρωπαϊκή Ένωση : ....και τώρα να ορίσουμε το μνημόσυνο
..Η ταφόπλακα που σκέπασε ερμητικά τον τάφο της ευρωπαϊκής προοπτικής χτες στην Σύνοδο Κορυφής, σε κάποιο μαρμαράδικο της Ρηνανίας ή της Βεστφαλίας θα έχει σίγουρα φτιαχτεί....
Για ποια αλληλεγγύη των λαών μέσα απ' το όραμα μιας ενιαίας Ευρώπης μπορούμε να μιλάμε πλέον, όταν στην πρώτη οικονομική κρίση, η Γερμανία εμφανίζεται σαν ο ηγέτης - δυνάστης που επιβάλει τους δικούς του όρους και οι άλλοι ακολουθούν ? Πως προστατεύεται η ευρωπαϊκή ενοποίηση, όταν για να ξεπεραστεί ένα πρόβλημα που αφορά εμάς τους ίδιους τους Ευρωπαίους, ανατρέχουμε στο ΔΝΤ στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού ? Κάπου διάβασα χθες από ένα οικονομικό αναλυτή - αν δεν κάνω λάθος - πως είναι σαν να έχει πρόβλημα μια αμερικάνικη πολιτεία και οι αμερικάνοι να ζητάνε βοήθεια από την ΕΚΤ...
Έτσι ακριβώς είναι και νομίζω πως ο παραλληλισμός αυτός, αποτυπώνει με τον καλύτερο τρόπο, το ότι η Ευρώπη - όπως φάνηκε και στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ όπου δεν μπορούσε να εκφράσει ενιαία εξωτερική και αμυντική πολιτική - πήρε έναν εντελώς διαφορετικό δρόμο απ' αυτόν που οραματίστηκαν όσοι συμμετείχαν στην ίδρυση της, αλλά το κυριότερο είναι πως κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος η ελπίδα που αντιπροσώπευε για τους ανυποψίαστους πολίτες, η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Κι αυτό βέβαια από μια μεριά είναι καλό για να μην βαυκαλιζόμαστε άδικα για την ισότητα και αλληλεγγύη των λαών της Ευρώπης...
Η κυρία Μέρκελ πανηγυρίζει γιατί επέβαλε τη γραμμή της - χωρίς λόγο και αιτία, σώνει και καλά να βάλουμε και το ΔΝΤ στο κόλπο...
Ο κ. Σαρκοζί εμφανίζεται ικανοποιημένος , γιατί το ποσοστό του ΔΝΤ σε περίπτωση επίκλησης του μηχανισμού στήριξης, είναι μικρότερο από την ευρωπαϊκή συμμετοχή...
Ο κ. Παπανδρέου, παρουσιάζεται εύχαρις και πανευτυχής που βρέθηκε μια λύση - έστω και συμβιβαστική...
Οι υπόλοιποι ευρωπαίοι ψιθυρίζουν για "καπέλωμα" από την Γερμανία - κι αυτό είναι το ουσιαστικό θέμα που προέκυψε μετά τον χτεσινό συμβιβασμό...Πως τώρα πια, μόνο ψίθυροι μπορούν να ακούγονται για την ολοκλήρωση της ΕΕ - οι καθαρές φωνές, έχουν χαθεί ανεπιστρεπτί , το κακό είναι πως αυτή η κρίση έπρεπε να είχε έρθει νωρίτερα, για να μην υπήρχε καμία περίπτωση πια να περνούσε η καθιέρωση του Ευρωσυντάγματος...
Α ναι...Είναι και το "δώρο" του Τρισέ που αποφάσισε να δέχεται τα ελληνικά ομόλογα σαν εγγύηση και για το 2011, άσχετα από την κατηγοριοποίηση που θα μας ρίξει ο εκάστοτε διεθνής αξιολογητής είτε Fitch είναι αυτός, είτε Moody's είτε Standard & Poor's...
Χαράς πανηγύρια συνέλληνες, θα τρώμε με χρυσά κουτάλια από τώρα και στο εξής, οι "κουτόφραγκοι" την κάνανε και πάλι την κουζουλάδα να μας εμπιστευτούν εμάς τους απάχηδες κι απατεωνίσκους της ευρωζώνης, καθόλου δεν διδάχτηκαν από το "Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες" , έστω κι αν αυτή τη φορά είμαστε εμείς οι Δαναοί οι "δωρολήπτες"...
Κατά την άποψη μου, η Ευρωπαϊκή Ένωση είπε το στερνό αντίο μόλις χτες...
Για τα κόλυβα και τα 40 τώρα πια, αναρωτιέμαι αν θα οριστεί αρμόδιος επίτροπος από την κομισιόν ή αν θα καλέσουμε Γραφείο Τελετών από το ΔΝΤ - μια κι έχουν την τεχνογνωσία αυτά τα υπερπόντια κοράκια στο πως να θάβουν οικονομίες και κυρίως τις ελπίδες των λαών που τους εμπιστεύονται την σωτηρία τους , όπως έκανε προχτές η Αργεντινή, χτες η Λετονία και η Ουγγαρία κι αύριο κατά πάσα πιθανότητα η χώρα μας....
Για ποια αλληλεγγύη των λαών μέσα απ' το όραμα μιας ενιαίας Ευρώπης μπορούμε να μιλάμε πλέον, όταν στην πρώτη οικονομική κρίση, η Γερμανία εμφανίζεται σαν ο ηγέτης - δυνάστης που επιβάλει τους δικούς του όρους και οι άλλοι ακολουθούν ? Πως προστατεύεται η ευρωπαϊκή ενοποίηση, όταν για να ξεπεραστεί ένα πρόβλημα που αφορά εμάς τους ίδιους τους Ευρωπαίους, ανατρέχουμε στο ΔΝΤ στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού ? Κάπου διάβασα χθες από ένα οικονομικό αναλυτή - αν δεν κάνω λάθος - πως είναι σαν να έχει πρόβλημα μια αμερικάνικη πολιτεία και οι αμερικάνοι να ζητάνε βοήθεια από την ΕΚΤ...
Έτσι ακριβώς είναι και νομίζω πως ο παραλληλισμός αυτός, αποτυπώνει με τον καλύτερο τρόπο, το ότι η Ευρώπη - όπως φάνηκε και στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ όπου δεν μπορούσε να εκφράσει ενιαία εξωτερική και αμυντική πολιτική - πήρε έναν εντελώς διαφορετικό δρόμο απ' αυτόν που οραματίστηκαν όσοι συμμετείχαν στην ίδρυση της, αλλά το κυριότερο είναι πως κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος η ελπίδα που αντιπροσώπευε για τους ανυποψίαστους πολίτες, η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Κι αυτό βέβαια από μια μεριά είναι καλό για να μην βαυκαλιζόμαστε άδικα για την ισότητα και αλληλεγγύη των λαών της Ευρώπης...
Η κυρία Μέρκελ πανηγυρίζει γιατί επέβαλε τη γραμμή της - χωρίς λόγο και αιτία, σώνει και καλά να βάλουμε και το ΔΝΤ στο κόλπο...
Ο κ. Σαρκοζί εμφανίζεται ικανοποιημένος , γιατί το ποσοστό του ΔΝΤ σε περίπτωση επίκλησης του μηχανισμού στήριξης, είναι μικρότερο από την ευρωπαϊκή συμμετοχή...
Ο κ. Παπανδρέου, παρουσιάζεται εύχαρις και πανευτυχής που βρέθηκε μια λύση - έστω και συμβιβαστική...
Οι υπόλοιποι ευρωπαίοι ψιθυρίζουν για "καπέλωμα" από την Γερμανία - κι αυτό είναι το ουσιαστικό θέμα που προέκυψε μετά τον χτεσινό συμβιβασμό...Πως τώρα πια, μόνο ψίθυροι μπορούν να ακούγονται για την ολοκλήρωση της ΕΕ - οι καθαρές φωνές, έχουν χαθεί ανεπιστρεπτί , το κακό είναι πως αυτή η κρίση έπρεπε να είχε έρθει νωρίτερα, για να μην υπήρχε καμία περίπτωση πια να περνούσε η καθιέρωση του Ευρωσυντάγματος...
Α ναι...Είναι και το "δώρο" του Τρισέ που αποφάσισε να δέχεται τα ελληνικά ομόλογα σαν εγγύηση και για το 2011, άσχετα από την κατηγοριοποίηση που θα μας ρίξει ο εκάστοτε διεθνής αξιολογητής είτε Fitch είναι αυτός, είτε Moody's είτε Standard & Poor's...
Χαράς πανηγύρια συνέλληνες, θα τρώμε με χρυσά κουτάλια από τώρα και στο εξής, οι "κουτόφραγκοι" την κάνανε και πάλι την κουζουλάδα να μας εμπιστευτούν εμάς τους απάχηδες κι απατεωνίσκους της ευρωζώνης, καθόλου δεν διδάχτηκαν από το "Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες" , έστω κι αν αυτή τη φορά είμαστε εμείς οι Δαναοί οι "δωρολήπτες"...
Κατά την άποψη μου, η Ευρωπαϊκή Ένωση είπε το στερνό αντίο μόλις χτες...
Για τα κόλυβα και τα 40 τώρα πια, αναρωτιέμαι αν θα οριστεί αρμόδιος επίτροπος από την κομισιόν ή αν θα καλέσουμε Γραφείο Τελετών από το ΔΝΤ - μια κι έχουν την τεχνογνωσία αυτά τα υπερπόντια κοράκια στο πως να θάβουν οικονομίες και κυρίως τις ελπίδες των λαών που τους εμπιστεύονται την σωτηρία τους , όπως έκανε προχτές η Αργεντινή, χτες η Λετονία και η Ουγγαρία κι αύριο κατά πάσα πιθανότητα η χώρα μας....
Τρίτη 23 Μαρτίου 2010
ΑΕΠ : Δείκτης μέτρησης μιζέριας - η αποτυχία του καπιταλισμού
Μιλάμε όλες αυτές τις ημέρες για ύφεση, πληθωρισμό, αποπληθωρισμό, δημοσιονομικά ελλείμματα, πλεονάσματα, ανάπτυξη, spreads και κρατικά ομόλογα, χρηματιστιριακές αξίες, καθόδους και ανόδους χρηματιστιριακών δεικτών, συναλλαγματικές ισοτιμίες και αξιολογήσεις ολόκληρων εθνικών οικονομιών από διεθνείς οίκους αξιολόγησης, και όλοι αυτοί οι οικονομίστικοι όροι που φτάσαν να αναμασώνται ακόμη κι από απλοϊκούς ανίδεους ανθρώπους καθημερινά, περιστρέφονται γύρω από ένα κύριο άξονα , εκείνον της εθνικής παραγωγικότητας - το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν , το γνωστό ΑΕΠ που ταλανίζει τις ζωές μας σαν ένας δείκτης ευημερίας, που ωστόσο κατά την άποψη μου είναι ένας δείκτης μιζέριας ή αν θέλετε το κυνήγι του ΑΕΠ και των επί μέρους δεικτών , είναι η αποτυχία του καπιταλισμού....
Στο Μπουτάν, ένα κρατίδιο 47 km2 στην Ασία , μεταξύ Ινδίας και Κίνας, με πολίτευμα Συνταγματική μοναρχία, ήδη από το 1973 ισχύει ένας διαφορετικός δείκτης που δεν μετρά τις οικονομικές επιδόσεις αλλά το πως αντιλαμβάνεται την ευημερία ο λαός. Εκείνο που ενδιαφέρει δεν είναι η άνοδος των spreads και το δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας σε σχέση με το ΑΕΠ. Π.χ. για τους κατοίκους του Μπουτάν, μεγαλύτερη σημασία έχει η ταχύτητα που αποδίδεται η Δικαιοσύνη στη χώρα τους , ή η συχνότητα τροχαίων ατυχημάτων, η προσβασιμότητα στα πολιτιστικά αγαθά, το πόσος ελεύθερος χρόνος μένει σε μέσους όρους, το ποιο είναι το επίπεδο υποχρεωτικής εκπαίδευσης κι άλλοι 280 περίπου παρόμοιοι δείκτες, που είναι σε αντιστρόφως ανάλογη κατεύθυνση με τους δείκτες που ο δυτικός κόσμος αποδέχεται για να καταγράψει την ευημερία του.
Στην Δύση αντίθετα, η ευημερία μετριέται με το πόσες τηλεοράσεις έχεις....Όσο πιο πολλές τόσο πιο ευτυχής είσαι, αν έχεις τρεις π.χ. μπορείς να κινείσαι από δωμάτιο σε δωμάτιο και να απολαμβάνεις Πάνια, Στεφανίδου και Μενεγάκη ταυτόχρονα.
Ή πόσα κινητά τηλέφωνα έχεις...Όσο πιο πολλά, τόσο πιο must , πολυάσχολος και επιτυχημένος είσαι, άρα ευημερείς. Το αν το μυαλό σου "τηγανίζεται" από την άσκοπη πολυχρησία του κινητού, ουδόλως επηρρεάζει τις μετρήσεις που ο καταναλωτισμός χρησιμοποιεί προς όφελος του - άλλωστε οι περισσότερες διαφημίσεις των παρόχων, προτρέπουν τον καταναλωτή να μιλάει όσο περισσότερο μπορεί για να έχει καλύτερες χρεώσεις...
Είσαι ευτυχής αν το αυτοκίνητο σου ξεπερνά τα 5 μέτρα, ρουφάει σα σφουγγάρι τη βενζίνη και την ξερνάει εν είδει ρυπαντών στην άσφαλτο...
Ευημερείς αν έχεις πλυντήριο πιάτων - εγώ θάλεγα πως ευημερεί μάλλον η Siemens ή η AEG και η Miele που σου το πούλησαν παρά εσύ...
Η αντίθεση λοιπόν μεταξύ της καπιταλιστικής Δύσης και του τρόπου που το Μπουτάν διαχειρίζεται την ευημερία του , δεν είναι άλλος από το ότι ο καπιταλισμός στηρίζει τις αξίες του στα καταναλωτικά αγαθά ενώ το Μπουτάν προσανατολίζεται στην ποιότητα των υπηρεσιών που μπορεί να προσφέρει ο κρατικός μηχανισμός προς τους πολίτες, είτε αφορά την δικαιοσύνη, την τέχνη, την εκπαίδευση , το modus vivendi γενικά των ανθρώπων που ζουν κι εργάζονται στην επικράτεια του....
Η Ελλάδα, μια χώρα χωρίς βαριά βιομηχανία, μέχρι πριν 4 χρόνια "έτρεχε" με ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης 4-6 %..Τι σήμαινε αυτό ? Τι ανάπτυξη μπορεί να υπάρξει αν δεν υπάρχει πρωτογενής παραγωγή ?
Υπάρχει..
Η ανάπτυξη του να χτίζεις....
Αφού χτίσαμε τα πάντα, ανακαλύψαμε πως δεν είχαμε πια χρήματα να αγοράσουμε τα χτισμένα και οι τράπεζες έκλεισαν τις κάνουλες για τα στεγαστικά δάνεια, μόλις ξέσπασε η παγκόσμια οικονομική κρίση - που εν προκειμένω ξεκίνησε από τη "φούσκα" των ακινήτων στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού....
Κάναμε Ολυμπιακούς Αγώνες προς εκπλήρωση των φιλοδοξιών της κας Δασκαλάκη, μια χώρα έγινε ένα ολόκληρο εργοτάξιο, η ανάπτυξη χτύπησε 6% , στην Ευρώπη μιλούσαν για ένα οικονομικό θαύμα που συντελούνταν, χτίσαμε ό,τι είχαμε και δεν είχαμε άχτιστο, κόψαμε δέντρα (όσα δεν είχαν καεί ) και μπαζώσαμε ρέματα και σήμερα ό,τι χτίσαμε, κείτεται σαν φάντασμα αναξιοποίητο σ' ένα έρημο κατεστραμμένο περιβαλλοντικά τοπίο - σαν το απόλυτο μνημείο της βλακείας μας .
Κι αναρωτιέμαι :
Πόσο χειρότερη μπορεί να είναι η οικονομική ύφεση του 2% που όλες οι προβλέψεις συγκλίνουν για την Ελλάδα για το 2010 από την επίπλαστη ανάπτυξη του 6% που μετέτρεψε τη χώρα μας σε μπετόν, άχρηστο, αντιαισθητικό και σε βάρος του φυσικού μας πλούτου, του περιβάλλοντος ?
Οι δείκτες ανάπτυξης και ύφεσης είναι σχετικοί και προσδιορίζουν τις οικονομικές αξίες, αλλά αδυνατούν να καθορίσουν την ποιότητα ζωής των ανθρώπων....
Εκεί στο Μπουτάν, μήπως ξέρουν κάτι παραπάνω ?
Στο Μπουτάν, ένα κρατίδιο 47 km2 στην Ασία , μεταξύ Ινδίας και Κίνας, με πολίτευμα Συνταγματική μοναρχία, ήδη από το 1973 ισχύει ένας διαφορετικός δείκτης που δεν μετρά τις οικονομικές επιδόσεις αλλά το πως αντιλαμβάνεται την ευημερία ο λαός. Εκείνο που ενδιαφέρει δεν είναι η άνοδος των spreads και το δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας σε σχέση με το ΑΕΠ. Π.χ. για τους κατοίκους του Μπουτάν, μεγαλύτερη σημασία έχει η ταχύτητα που αποδίδεται η Δικαιοσύνη στη χώρα τους , ή η συχνότητα τροχαίων ατυχημάτων, η προσβασιμότητα στα πολιτιστικά αγαθά, το πόσος ελεύθερος χρόνος μένει σε μέσους όρους, το ποιο είναι το επίπεδο υποχρεωτικής εκπαίδευσης κι άλλοι 280 περίπου παρόμοιοι δείκτες, που είναι σε αντιστρόφως ανάλογη κατεύθυνση με τους δείκτες που ο δυτικός κόσμος αποδέχεται για να καταγράψει την ευημερία του.
Στην Δύση αντίθετα, η ευημερία μετριέται με το πόσες τηλεοράσεις έχεις....Όσο πιο πολλές τόσο πιο ευτυχής είσαι, αν έχεις τρεις π.χ. μπορείς να κινείσαι από δωμάτιο σε δωμάτιο και να απολαμβάνεις Πάνια, Στεφανίδου και Μενεγάκη ταυτόχρονα.
Ή πόσα κινητά τηλέφωνα έχεις...Όσο πιο πολλά, τόσο πιο must , πολυάσχολος και επιτυχημένος είσαι, άρα ευημερείς. Το αν το μυαλό σου "τηγανίζεται" από την άσκοπη πολυχρησία του κινητού, ουδόλως επηρρεάζει τις μετρήσεις που ο καταναλωτισμός χρησιμοποιεί προς όφελος του - άλλωστε οι περισσότερες διαφημίσεις των παρόχων, προτρέπουν τον καταναλωτή να μιλάει όσο περισσότερο μπορεί για να έχει καλύτερες χρεώσεις...
Είσαι ευτυχής αν το αυτοκίνητο σου ξεπερνά τα 5 μέτρα, ρουφάει σα σφουγγάρι τη βενζίνη και την ξερνάει εν είδει ρυπαντών στην άσφαλτο...
Ευημερείς αν έχεις πλυντήριο πιάτων - εγώ θάλεγα πως ευημερεί μάλλον η Siemens ή η AEG και η Miele που σου το πούλησαν παρά εσύ...
Η αντίθεση λοιπόν μεταξύ της καπιταλιστικής Δύσης και του τρόπου που το Μπουτάν διαχειρίζεται την ευημερία του , δεν είναι άλλος από το ότι ο καπιταλισμός στηρίζει τις αξίες του στα καταναλωτικά αγαθά ενώ το Μπουτάν προσανατολίζεται στην ποιότητα των υπηρεσιών που μπορεί να προσφέρει ο κρατικός μηχανισμός προς τους πολίτες, είτε αφορά την δικαιοσύνη, την τέχνη, την εκπαίδευση , το modus vivendi γενικά των ανθρώπων που ζουν κι εργάζονται στην επικράτεια του....
Η Ελλάδα, μια χώρα χωρίς βαριά βιομηχανία, μέχρι πριν 4 χρόνια "έτρεχε" με ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης 4-6 %..Τι σήμαινε αυτό ? Τι ανάπτυξη μπορεί να υπάρξει αν δεν υπάρχει πρωτογενής παραγωγή ?
Υπάρχει..
Η ανάπτυξη του να χτίζεις....
Αφού χτίσαμε τα πάντα, ανακαλύψαμε πως δεν είχαμε πια χρήματα να αγοράσουμε τα χτισμένα και οι τράπεζες έκλεισαν τις κάνουλες για τα στεγαστικά δάνεια, μόλις ξέσπασε η παγκόσμια οικονομική κρίση - που εν προκειμένω ξεκίνησε από τη "φούσκα" των ακινήτων στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού....
Κάναμε Ολυμπιακούς Αγώνες προς εκπλήρωση των φιλοδοξιών της κας Δασκαλάκη, μια χώρα έγινε ένα ολόκληρο εργοτάξιο, η ανάπτυξη χτύπησε 6% , στην Ευρώπη μιλούσαν για ένα οικονομικό θαύμα που συντελούνταν, χτίσαμε ό,τι είχαμε και δεν είχαμε άχτιστο, κόψαμε δέντρα (όσα δεν είχαν καεί ) και μπαζώσαμε ρέματα και σήμερα ό,τι χτίσαμε, κείτεται σαν φάντασμα αναξιοποίητο σ' ένα έρημο κατεστραμμένο περιβαλλοντικά τοπίο - σαν το απόλυτο μνημείο της βλακείας μας .
Κι αναρωτιέμαι :
Πόσο χειρότερη μπορεί να είναι η οικονομική ύφεση του 2% που όλες οι προβλέψεις συγκλίνουν για την Ελλάδα για το 2010 από την επίπλαστη ανάπτυξη του 6% που μετέτρεψε τη χώρα μας σε μπετόν, άχρηστο, αντιαισθητικό και σε βάρος του φυσικού μας πλούτου, του περιβάλλοντος ?
Οι δείκτες ανάπτυξης και ύφεσης είναι σχετικοί και προσδιορίζουν τις οικονομικές αξίες, αλλά αδυνατούν να καθορίσουν την ποιότητα ζωής των ανθρώπων....
Εκεί στο Μπουτάν, μήπως ξέρουν κάτι παραπάνω ?
Κυριακή 14 Μαρτίου 2010
Η γενιά μου : Από την αμφισβήτηση στον συμβιβασμό
Αναρωτιέμαι πως στο διάολο η γενιά μου, η γενιά των ανθρώπων που διανύουν την δεκαετία των 50 έως 60 χρόνων ζωής, απώλεσε τα χαρακτηριστικά της νιότης της , ακριβώς εκείνα τα χαρακτηριστικά που τότε σ' εκείνη τη νιότη, έδιναν την ελπίδα πως όταν θα έφτανε η ώρα αυτή η γενιά να διαχειριστεί την εξουσία , ο κόσμος θα άλλαζε προς το καλύτερο....
Η γενιά αυτή έζησε τον Μάη του '68 και οι σημερινοί εξηντάρηδες συμμετείχαν σαν έφηβοι 18άρηδες στα τότε δρώμενα....Η γενιά αυτή ήταν παρούσα στις αντιπολεμικές διαδηλώσεις στις ΗΠΑ για το Βιετνάμ. Έζησε το Γούνστοκ, όχι σαν ένα μουσικό γεγονός, αλλά σαν μια συγκέντρωση 400 χιλιάδων νέων ανθρώπων και την δίψα για αλληλεγγύη, συνύπαρξη, έναν άλλον τρόπο σκέψης. Είναι η γενιά του "MASH" και του "Αποκάλυψη τώρα", η γενιά του Γουότεργκειτ και της ανάγκης σύγκρουσης με την εξουσία, η γενιά του χιπισμού και του Jesus Christ Superstar, τότε που οι νέοι τραγουδούσαν Give peace a chance και Working Class Hero, όταν οι Beatles και κυρίως ο Lenon, αποφάσισαν να βγούν από το τέλμα που τους οδηγούσε το σταρ σίστεμ και να μιλήσουν για εκείνα ακριβώς τα πράγματα που το σύστημα δεν ήθελε να ακούει....
Αυτή η γενιά φαντάστηκε τον κόσμο μέσα από τους στίχους του Imagine, αλλά δεν τους έκανε ποτέ πραγματικότητα....
Όταν οι τότε εικοσάρηδες που αντιπροσώπευαν την γενιά της αμφισβήτησης και του αντικομφορμισμού, πέρασαν στην 3 και 4η δεκαετία της ζωής τους, το σύστημα δημιούργησε άλλες ανάγκες και οδήγησε τον τρόπο ζωής εκεί που αυτό ήθελε.
Το σύστημα άρχισε πια να μοιράζει χρήματα...
Μετέτρεψε τον αντικομφορμισμό σε νεοπλουτισμό, ανέδειξε την Wall Street σε αρχιερατείο του παγκόσμιου καπιταλισμού, οι πρώην χίπις έγιναν γιάπις, το φιατάκι δεν ήταν πια αρκετό κι αντικαταστάθηκε από την ανάγκη της αυτοεπιβεβαίωσης και της κοινωνικής καταξίωσης , από το στάτους μιας λίμο ή μιας πόρσε....
Η μουσική έγινε πιο λάιτ, ο κινηματογράφος πέρασε από τον "Ξένοιαστο καβαλάρη" στο "Fame" και στην αναβίωση του αμερικάνικου ονείρου, και στη χώρα μας οι συναθροίσεις των παρεών για ρετσίνα και ρεμπέτικα, Θεοδωράκη και Λοίζο, Σαββόπουλο και Κουγιουμτζή, "Παραπονεμένα Λόγια" και "Πάγωσε η τζιμινιέρα" , πέρασαν ανεπιστρεπτί για τις μάζες στα "ελληνάδικα" ή "χοροπηδάδικα"...
Οι αρχές με βάση τις οποίες η γενιά που σήμερα διαχειρίζεται την εξουσία γαλουχήθηκε - Ομπάμα, Μπράουν, Σαρκοζί, Μέρκελ, Θαπατέρο,Πούτιν και στην Ελλάδα Καραμανλής και Παπανδρέου - έγιναν στάχτη και μπούρμπερη στο βωμό της παγκοσμιοποίησης , στην ανάγκη για περισσότερο πλούτο, που όμως αντί να αναδιανείμεται δίκαια, συγκεντρώνεται σε λίγους - αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στη λίστα Forbes για το 2009, περίπου 3,5 τρισεκατομμύρια δολλάρια ανήκουν μόνο σε 1100 ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη....
Η γενιά μου, θα μείνει στην Ιστορία σαν μια "διπολική" γενιά - αν μου επιτρέπεται ένας όρος ψυχολογίας - από την αμφισβήτηση και την διεκδίκηση πέρασε στον συμβιβασμό, από τον αντικομφορμισμό στον νεοπλουτισμό που εν τέλει οδήγησε στο σκάσιμο της "φούσκας" και στην οικονομική αβεβαιότητα και την εξαθλίωση, η γενιά μου είναι υπεύθυνη για την εντατικοποίηση της βιομηχανικής παραγωγής που είχε κι έχει σαν συνέπεια την περιβαλλοντική καταστροφή και την παγκόσμια υπερθέρμανση....
Είναι ντροπή η τροπή που πήρε η γενιά μου....
Το θέμα είναι τι θα κάνουν οι επόμενες γενιές...
Μια λύση θα ήταν, όταν με το καλό αυτή η γενιά πάει στον αγύριστο, αυτοί που θα κληθούν να ζήσουν σ' αυτό τον κόσμο, να μην κάνουν "αποδοχή της κληρονομιάς" που θα τους αφήσουμε....
Να συγκρουστούν με την εξουσία και να μην συμβιβαστούν...
Αν δεν το κάνουν, το ίδιο έργο θα παιχτεί και πάλι, μόνο που τότε ίσως πέσουν κι οι τίτλοι τέλους...
Η γενιά αυτή έζησε τον Μάη του '68 και οι σημερινοί εξηντάρηδες συμμετείχαν σαν έφηβοι 18άρηδες στα τότε δρώμενα....Η γενιά αυτή ήταν παρούσα στις αντιπολεμικές διαδηλώσεις στις ΗΠΑ για το Βιετνάμ. Έζησε το Γούνστοκ, όχι σαν ένα μουσικό γεγονός, αλλά σαν μια συγκέντρωση 400 χιλιάδων νέων ανθρώπων και την δίψα για αλληλεγγύη, συνύπαρξη, έναν άλλον τρόπο σκέψης. Είναι η γενιά του "MASH" και του "Αποκάλυψη τώρα", η γενιά του Γουότεργκειτ και της ανάγκης σύγκρουσης με την εξουσία, η γενιά του χιπισμού και του Jesus Christ Superstar, τότε που οι νέοι τραγουδούσαν Give peace a chance και Working Class Hero, όταν οι Beatles και κυρίως ο Lenon, αποφάσισαν να βγούν από το τέλμα που τους οδηγούσε το σταρ σίστεμ και να μιλήσουν για εκείνα ακριβώς τα πράγματα που το σύστημα δεν ήθελε να ακούει....
Αυτή η γενιά φαντάστηκε τον κόσμο μέσα από τους στίχους του Imagine, αλλά δεν τους έκανε ποτέ πραγματικότητα....
Όταν οι τότε εικοσάρηδες που αντιπροσώπευαν την γενιά της αμφισβήτησης και του αντικομφορμισμού, πέρασαν στην 3 και 4η δεκαετία της ζωής τους, το σύστημα δημιούργησε άλλες ανάγκες και οδήγησε τον τρόπο ζωής εκεί που αυτό ήθελε.
Το σύστημα άρχισε πια να μοιράζει χρήματα...
Μετέτρεψε τον αντικομφορμισμό σε νεοπλουτισμό, ανέδειξε την Wall Street σε αρχιερατείο του παγκόσμιου καπιταλισμού, οι πρώην χίπις έγιναν γιάπις, το φιατάκι δεν ήταν πια αρκετό κι αντικαταστάθηκε από την ανάγκη της αυτοεπιβεβαίωσης και της κοινωνικής καταξίωσης , από το στάτους μιας λίμο ή μιας πόρσε....
Η μουσική έγινε πιο λάιτ, ο κινηματογράφος πέρασε από τον "Ξένοιαστο καβαλάρη" στο "Fame" και στην αναβίωση του αμερικάνικου ονείρου, και στη χώρα μας οι συναθροίσεις των παρεών για ρετσίνα και ρεμπέτικα, Θεοδωράκη και Λοίζο, Σαββόπουλο και Κουγιουμτζή, "Παραπονεμένα Λόγια" και "Πάγωσε η τζιμινιέρα" , πέρασαν ανεπιστρεπτί για τις μάζες στα "ελληνάδικα" ή "χοροπηδάδικα"...
Οι αρχές με βάση τις οποίες η γενιά που σήμερα διαχειρίζεται την εξουσία γαλουχήθηκε - Ομπάμα, Μπράουν, Σαρκοζί, Μέρκελ, Θαπατέρο,Πούτιν και στην Ελλάδα Καραμανλής και Παπανδρέου - έγιναν στάχτη και μπούρμπερη στο βωμό της παγκοσμιοποίησης , στην ανάγκη για περισσότερο πλούτο, που όμως αντί να αναδιανείμεται δίκαια, συγκεντρώνεται σε λίγους - αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στη λίστα Forbes για το 2009, περίπου 3,5 τρισεκατομμύρια δολλάρια ανήκουν μόνο σε 1100 ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη....
Η γενιά μου, θα μείνει στην Ιστορία σαν μια "διπολική" γενιά - αν μου επιτρέπεται ένας όρος ψυχολογίας - από την αμφισβήτηση και την διεκδίκηση πέρασε στον συμβιβασμό, από τον αντικομφορμισμό στον νεοπλουτισμό που εν τέλει οδήγησε στο σκάσιμο της "φούσκας" και στην οικονομική αβεβαιότητα και την εξαθλίωση, η γενιά μου είναι υπεύθυνη για την εντατικοποίηση της βιομηχανικής παραγωγής που είχε κι έχει σαν συνέπεια την περιβαλλοντική καταστροφή και την παγκόσμια υπερθέρμανση....
Είναι ντροπή η τροπή που πήρε η γενιά μου....
Το θέμα είναι τι θα κάνουν οι επόμενες γενιές...
Μια λύση θα ήταν, όταν με το καλό αυτή η γενιά πάει στον αγύριστο, αυτοί που θα κληθούν να ζήσουν σ' αυτό τον κόσμο, να μην κάνουν "αποδοχή της κληρονομιάς" που θα τους αφήσουμε....
Να συγκρουστούν με την εξουσία και να μην συμβιβαστούν...
Αν δεν το κάνουν, το ίδιο έργο θα παιχτεί και πάλι, μόνο που τότε ίσως πέσουν κι οι τίτλοι τέλους...
Σάββατο 13 Μαρτίου 2010
Κυριακή 7 Μαρτίου 2010
Ξένος Τύπος και Ελληνική μπουρζουαζία..Αλήθεια έχουμε ευθύνες ;
Το παρόν άρθρο είναι αναδημοσίευση από το ιστολόγιο του Αντίλογου - http://antilogos-leonidas.blogspot.com/2010/03/blog-post_05.html
- Το τελευταίο διάστημα ασχολούμαστε συνεχώς με τα δημοσιεύματα του ξένου τύπου εις βάρος της χώρας και της νοοτροπίας μας. Αφορμή αποτέλεσε το περιβόητο πλέον εξώφυλλο του γερμανικού focus με την Αφροδίτη της Μήλου. Σίγουρα πολλά από τα δημοσιεύματα κινούνται στην αισθητική χυδαιότητα. Σίγουρα πολλά από τα δημοσιεύματα κρύβουν πίσω τους παιχνίδια χρηματοοικονομικής χειραγώγησης. Αν απομονώσουμε τις ενστάσεις μας γύρω από το πώς και το γιατί των δημοσιευμάτων, και περιοριστούμε στο τι γράφουν για εμάς, θα διαπιστώσουμε πως η μεγάλη πλειονότητα των δημοσιευμάτων απλά καθρεφτίζει την ελληνική πραγματικότητα των χρόνων της μετά ΕΟΚ εποχής μας. Πόσο ψέμα είναι πως τα χρήματα που εισέρευσαν από τα ευρωπαϊκά ταμεία αντί να χρησιμοποιηθούν για ανάπτυξη, έγιναν τραπεζικοί λογαριασμοί ημετέρων και δημιουργία πελατειακών σχέσεων; Πόσο ψέμα είναι πως τα τελευταία χρόνια έχουμε δημιουργήσει μια νεοπλουτίστικη κοινωνία της μπουρζουαζίας με δανεικά χρήματα; Πόσο ψέματα είναι πως έχουμε δημιουργήσει ένα υδροκέφαλο γραφειοκρατικό κράτος με υπεράριθμο δημόσιο τομέα που λειτουργεί παθογόνα και κυρίως μη παραγωγικά; Πόσο ψέμα είναι πως έχουμε ένα κράτος και μια κοινωνία ωχαδερφισμού και μετάθεσης των προβλημάτων για το μέλλον; Πόσο ψέμα είναι εν τέλει πως ποτισμένοι από το μεγαλοϊδεατισμό και το κόμπλεξ μας θεωρούμε τον εαυτό μας ως τον εκλεκτό που έδωσε τα φώτα του πολιτισμού πριν 2500 χρόνια και έκτοτε οι υπόλοιποι μας χρωστούν λόγω «προπατορικού αμαρτήματος»; Αλήθεια, με ποιο λαό γείτονα ή μη τα έχουμε καλά ; Αντί να ψάχνουμε για εχθρούς παντού όπως κάνουμε πάντα, αντί να κοιτάμε τι κρύβετε πίσω από την κουρτίνα των επιθέσεων, αντί να ψάξουμε για άλλη μια φορά να βρούμε όπως ξέρουμε τις δικαιολογίες για τα πάντα, ας κοιταχθούμε στον καθρέφτη μας να δούμε ποιος όπλισε με επιχειρήματα τους «εχθρούς» μας και τι θα κάνουμε με την παθογένεια μας. Όταν όμως την ημέρα που ανακοινώνονται μέτρα που μας στερούν δικαιώματα εμείς αναγάγουμε σε θέμα της ημέρας και τρέχουμε κατά 200.000 να εξαντλήσουμε το τελευταίο πορνό video της εγχώριας υποκουλτούρας μας τότε ίσως οι «εχθροί» μας και λίγα μας λένε… -
Υπερθεματίζοντας στο παραπάνω κείμενο του Αντίλογου, να πω πως πράγματι, σ' ένα λαό με καταρρακωμένη αξιοπρέπεια για την οικονομική κατάντια της χώρας του - και που δεν φταίει σε πρώτο πλάνο ο ίδιος αλλά οι πολιτικοί που επιλέγει να τον κυβερνήσουν - είναι παντελώς ανήθικο να επιτίθεσαι στο όνομα της όποιας δημοσιογραφίας υπηρετείς, με χτυπήματα κάτω από τη μέση...
Ωστόσο, αν ρίξουμε μια ματιά στο δημοσίευμα της 05/03 στο Bild και διαβάσουμε την ανοιχτή επιστολή της συντακτικής ομάδας του περιοδικού προς τον έλληνα πρωθυπουργό, ίσως κατανοήσουμε πως οι "κουτόφραγκοι" εταίροι μας στην ΕΕ, τελικά γνωρίζουν πολύ περισσότερο για την ιδιοσυγκρασία μας , κι αν εξαιρέσουμε τα ειρωνικά σχόλια της τελευταίας παραγράφου όπου εσωκλείουν το γραμματόσημο της πιθανής απάντησης από τον Παπανδρέου, νομίζω πως στο κείμενο τους αποτυπώνουν ξεκάθαρα όχι μόνο τις διαφορές της γερμανικής με την ελληνική κοινωνία, αλλά και κάποια χαρακτηριστικά του νεοελληνικού τρόπου συναλλαγής με το δημόσιο . Το κείμενο της επιστολής το παραθετω εδώ μεταφρασμένο στα ελληνικά :
«Αγαπητέ κ. Πρωθυπουργέ,
όταν θα διαβάζετε αυτές τις γραμμές, θα βρίσκεστε σε μία χώρα η οποία είναι εντελώς διαφορετική από τη δική σας. Βρίσκετε στη Γερμανία.
Εδώ οι άνθρωποι εργάζονται μέχρι τα 67 τους. 14ος μισθός για δημοσίους υπαλλήλους δεν υπάρχει πλέον από καιρό.
Εδώ δεν πρέπει να πληρώνει κανείς χιλιάδες ευρώ για λάδωμα, για να βρει εγκαίρως κρεβάτι σε νοσοκομείο.
Ούτε πληρώνουμε συντάξεις για κόρες στρατηγών, που δυστυχώς δεν βρίσκουν σύζυγο.
Σε εμάς τα πρατήρια βενζίνης έχουν ταμειακές μηχανές, οι οδηγοί ταξί δίνουν αποδείξεις και οι αγρότες δεν παίρνουν επιδοτήσεις της Ε.Ε. με εκατομμύρια ελαιόδεντρα που στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν.
Και η Γερμανία έχει βέβαια μεγάλα χρέη, αλλά μπορούμε και να τα ξεπληρώνουμε.
Επειδή το πρωί ξυπνάμε αρκετά νωρίς και δουλεύουμε όλη την ημέρα. Επειδή πάντα αποταμιεύουμε ένα μέρος του μισθού μας για δύσκολους καιρούς. Επειδή έχουμε υγιείς επιχειρήσεις, τα προϊόντα των οποίων έχουν ζήτηση σε όλο τον κόσμο.
Αγαπητέ κ. Πρωθυπουργέ,
σήμερα βρίσκεστε στη χώρα, που με τις χιλιάδες τουρίστες της φέρνει ένα σωρό χρήματα στην Ελλάδα.
Που με τον Όττο Ρεχάγκελ σας έστειλε ακόμα και τον προπονητή των πρωταθλητών σας στην Ευρώπη στο ποδόσφαιρο.
Θέλουμε να είμαστε φίλοι με τους Έλληνες.
Αυτός είναι ο λόγος, άλλωστε, που η Γερμανία έχει δώσει για τη χώρα σας από τότε που εντάχθηκε στο ευρώ γύρω στα 50 δισ. καθαρά.
Αλλά ένα πράγμα πρέπει να είναι επίσης σαφές: ίδιον της καλής φιλίας είναι να λες στον άλλο, όταν είναι αναγκαίο, καμιά φορά και την αλήθεια.
Υπό αυτό το πνεύμα σας απευθύνουμε εγκάρδιο χαιρετισμό.
Η σύνταξη της BILD
Υ.Γ.: Σε περίπτωση που θέλετε να μας απαντήσετε, εσωκλείουμε το κατάλληλο γραμματόσημο. Στο κάτω - κάτω θέλουμε να σας βοηθήσουμε να κάνετε οικονομία».
Πριν αρχίσουμε επομένως να ξεσπαθώνουμε εναντίον περιοδικών και δημοσιευμάτων που μας προσβάλουν, καλά θα είναι πρώτα να ρίξουμε μια ματιά στη καμπούρα μας...
Αν δεν αλλάξουμε συνήθειες και τρόπους εμείς οι ίδιοι, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να οργανώσουμε τη κοινωνία μας - όχι κατ' ανάγκη σύμφωνα με τον τρόπο ζωής των Γερμανών, αλλά σύμφωνα με τις δικές μας ανάγκες για περισσότερο Κράτος - πρόνοια και φυσικά μηδενική λαμογιά...
- Το τελευταίο διάστημα ασχολούμαστε συνεχώς με τα δημοσιεύματα του ξένου τύπου εις βάρος της χώρας και της νοοτροπίας μας. Αφορμή αποτέλεσε το περιβόητο πλέον εξώφυλλο του γερμανικού focus με την Αφροδίτη της Μήλου. Σίγουρα πολλά από τα δημοσιεύματα κινούνται στην αισθητική χυδαιότητα. Σίγουρα πολλά από τα δημοσιεύματα κρύβουν πίσω τους παιχνίδια χρηματοοικονομικής χειραγώγησης. Αν απομονώσουμε τις ενστάσεις μας γύρω από το πώς και το γιατί των δημοσιευμάτων, και περιοριστούμε στο τι γράφουν για εμάς, θα διαπιστώσουμε πως η μεγάλη πλειονότητα των δημοσιευμάτων απλά καθρεφτίζει την ελληνική πραγματικότητα των χρόνων της μετά ΕΟΚ εποχής μας. Πόσο ψέμα είναι πως τα χρήματα που εισέρευσαν από τα ευρωπαϊκά ταμεία αντί να χρησιμοποιηθούν για ανάπτυξη, έγιναν τραπεζικοί λογαριασμοί ημετέρων και δημιουργία πελατειακών σχέσεων; Πόσο ψέμα είναι πως τα τελευταία χρόνια έχουμε δημιουργήσει μια νεοπλουτίστικη κοινωνία της μπουρζουαζίας με δανεικά χρήματα; Πόσο ψέματα είναι πως έχουμε δημιουργήσει ένα υδροκέφαλο γραφειοκρατικό κράτος με υπεράριθμο δημόσιο τομέα που λειτουργεί παθογόνα και κυρίως μη παραγωγικά; Πόσο ψέμα είναι πως έχουμε ένα κράτος και μια κοινωνία ωχαδερφισμού και μετάθεσης των προβλημάτων για το μέλλον; Πόσο ψέμα είναι εν τέλει πως ποτισμένοι από το μεγαλοϊδεατισμό και το κόμπλεξ μας θεωρούμε τον εαυτό μας ως τον εκλεκτό που έδωσε τα φώτα του πολιτισμού πριν 2500 χρόνια και έκτοτε οι υπόλοιποι μας χρωστούν λόγω «προπατορικού αμαρτήματος»; Αλήθεια, με ποιο λαό γείτονα ή μη τα έχουμε καλά ; Αντί να ψάχνουμε για εχθρούς παντού όπως κάνουμε πάντα, αντί να κοιτάμε τι κρύβετε πίσω από την κουρτίνα των επιθέσεων, αντί να ψάξουμε για άλλη μια φορά να βρούμε όπως ξέρουμε τις δικαιολογίες για τα πάντα, ας κοιταχθούμε στον καθρέφτη μας να δούμε ποιος όπλισε με επιχειρήματα τους «εχθρούς» μας και τι θα κάνουμε με την παθογένεια μας. Όταν όμως την ημέρα που ανακοινώνονται μέτρα που μας στερούν δικαιώματα εμείς αναγάγουμε σε θέμα της ημέρας και τρέχουμε κατά 200.000 να εξαντλήσουμε το τελευταίο πορνό video της εγχώριας υποκουλτούρας μας τότε ίσως οι «εχθροί» μας και λίγα μας λένε… -
Υπερθεματίζοντας στο παραπάνω κείμενο του Αντίλογου, να πω πως πράγματι, σ' ένα λαό με καταρρακωμένη αξιοπρέπεια για την οικονομική κατάντια της χώρας του - και που δεν φταίει σε πρώτο πλάνο ο ίδιος αλλά οι πολιτικοί που επιλέγει να τον κυβερνήσουν - είναι παντελώς ανήθικο να επιτίθεσαι στο όνομα της όποιας δημοσιογραφίας υπηρετείς, με χτυπήματα κάτω από τη μέση...
Ωστόσο, αν ρίξουμε μια ματιά στο δημοσίευμα της 05/03 στο Bild και διαβάσουμε την ανοιχτή επιστολή της συντακτικής ομάδας του περιοδικού προς τον έλληνα πρωθυπουργό, ίσως κατανοήσουμε πως οι "κουτόφραγκοι" εταίροι μας στην ΕΕ, τελικά γνωρίζουν πολύ περισσότερο για την ιδιοσυγκρασία μας , κι αν εξαιρέσουμε τα ειρωνικά σχόλια της τελευταίας παραγράφου όπου εσωκλείουν το γραμματόσημο της πιθανής απάντησης από τον Παπανδρέου, νομίζω πως στο κείμενο τους αποτυπώνουν ξεκάθαρα όχι μόνο τις διαφορές της γερμανικής με την ελληνική κοινωνία, αλλά και κάποια χαρακτηριστικά του νεοελληνικού τρόπου συναλλαγής με το δημόσιο . Το κείμενο της επιστολής το παραθετω εδώ μεταφρασμένο στα ελληνικά :
«Αγαπητέ κ. Πρωθυπουργέ,
όταν θα διαβάζετε αυτές τις γραμμές, θα βρίσκεστε σε μία χώρα η οποία είναι εντελώς διαφορετική από τη δική σας. Βρίσκετε στη Γερμανία.
Εδώ οι άνθρωποι εργάζονται μέχρι τα 67 τους. 14ος μισθός για δημοσίους υπαλλήλους δεν υπάρχει πλέον από καιρό.
Εδώ δεν πρέπει να πληρώνει κανείς χιλιάδες ευρώ για λάδωμα, για να βρει εγκαίρως κρεβάτι σε νοσοκομείο.
Ούτε πληρώνουμε συντάξεις για κόρες στρατηγών, που δυστυχώς δεν βρίσκουν σύζυγο.
Σε εμάς τα πρατήρια βενζίνης έχουν ταμειακές μηχανές, οι οδηγοί ταξί δίνουν αποδείξεις και οι αγρότες δεν παίρνουν επιδοτήσεις της Ε.Ε. με εκατομμύρια ελαιόδεντρα που στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν.
Και η Γερμανία έχει βέβαια μεγάλα χρέη, αλλά μπορούμε και να τα ξεπληρώνουμε.
Επειδή το πρωί ξυπνάμε αρκετά νωρίς και δουλεύουμε όλη την ημέρα. Επειδή πάντα αποταμιεύουμε ένα μέρος του μισθού μας για δύσκολους καιρούς. Επειδή έχουμε υγιείς επιχειρήσεις, τα προϊόντα των οποίων έχουν ζήτηση σε όλο τον κόσμο.
Αγαπητέ κ. Πρωθυπουργέ,
σήμερα βρίσκεστε στη χώρα, που με τις χιλιάδες τουρίστες της φέρνει ένα σωρό χρήματα στην Ελλάδα.
Που με τον Όττο Ρεχάγκελ σας έστειλε ακόμα και τον προπονητή των πρωταθλητών σας στην Ευρώπη στο ποδόσφαιρο.
Θέλουμε να είμαστε φίλοι με τους Έλληνες.
Αυτός είναι ο λόγος, άλλωστε, που η Γερμανία έχει δώσει για τη χώρα σας από τότε που εντάχθηκε στο ευρώ γύρω στα 50 δισ. καθαρά.
Αλλά ένα πράγμα πρέπει να είναι επίσης σαφές: ίδιον της καλής φιλίας είναι να λες στον άλλο, όταν είναι αναγκαίο, καμιά φορά και την αλήθεια.
Υπό αυτό το πνεύμα σας απευθύνουμε εγκάρδιο χαιρετισμό.
Η σύνταξη της BILD
Υ.Γ.: Σε περίπτωση που θέλετε να μας απαντήσετε, εσωκλείουμε το κατάλληλο γραμματόσημο. Στο κάτω - κάτω θέλουμε να σας βοηθήσουμε να κάνετε οικονομία».
Πριν αρχίσουμε επομένως να ξεσπαθώνουμε εναντίον περιοδικών και δημοσιευμάτων που μας προσβάλουν, καλά θα είναι πρώτα να ρίξουμε μια ματιά στη καμπούρα μας...
Αν δεν αλλάξουμε συνήθειες και τρόπους εμείς οι ίδιοι, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να οργανώσουμε τη κοινωνία μας - όχι κατ' ανάγκη σύμφωνα με τον τρόπο ζωής των Γερμανών, αλλά σύμφωνα με τις δικές μας ανάγκες για περισσότερο Κράτος - πρόνοια και φυσικά μηδενική λαμογιά...
Τετάρτη 3 Μαρτίου 2010
Λύση στο οικονομικό αδιέξοδο της χώρας
Μου στάλθηκε με μέιλ και αγνοώ τον συντάκτη του κειμένου μια και αποτελεί προϊόν αρκετών προωθήσεων μέχρι να φτάσει σε μένα, και το βρήκα αρκετά ενδιαφέρον και πνευματώδες, έξυπνο και ικανό να μας κάνει να γελάσει λίγο το χειλάκι μας, και το παραθέτω αυτούσιο ....
Ο τίτλος της ανάρτησης είναι ο πρωτότυπος που συνοδεύει το μέιλ..
Απολαύστε ευρηματικότητα !!!
Τα πράγματα θα μπορούσαν να γίνουν έτσι:
1. Δανείζουμε εμείς (οι Έλληνες) την Ελλάδα άμεσα. Έχουμε αρκετές
καταθέσεις για να καλύψουμε αρκετούς μήνες. Ταυτόχρονα, δίδοντας
εξωφρενικά προνόμια στους Κινέζους (λιμάνι και ζώνη ελευθέρου εμπορίου για
ίδρυση μονάδων συναρμολόγησης και "εξευρωπαϊσμού" των προϊόντων τους) τους
πουλάμε 40 με 50 δις ευρώ ομόλογα. Ένα μεγάλο μέρος των Ευρώ που μαζεύει η
Κυβέρνηση από τα παραπάνω το μετατρέπει σε δολάρια (δείτε το γιατί στο 4)
2. Καλούμε το ΔΝΤ για τα υπόλοιπα. Θα πληρώσουμε κατιτίς παραπάνω αλλά θα
απολαύσουμε τα μούτρα των "Εταίρων" όταν καταλάβουν ότι η Ευρωπαϊκή τους
Ένωση είναι ένα μάτσο κουρελόχαρτα. Θα απολαύσουμε επίσης μια άνευ
προηγουμένου ξεφτίλα της Κομισιόν και των καρεκλοκενταύρων της.
3. Αναθεωρούμε τις παραγγελίες οπλικών συστημάτων από τους φίλους
Ευρωπαίους
4. Καλούμε την Κομισιόν να δει το θέμα εξόδου μιας χώρας από τη Ζώνη του
Ευρώ, μια και αυτό δεν προβλέπεται πουθενά. Με το που θα κυκλοφορήσει η
είδηση το Ευρώ θα χάσει το 30% της αξίας του ως προς το δολάριο. Στο
σημείο αυτό η Ελληνική Κυβέρνηση πουλάει τα δολάρια και αγοράζει Ευρώ. Το
κέρδος είναι 25% (με τις προμήθειες) και οι Γερμαναράδες το φυσάνε και δεν
κρυώνουν.
5. Εν τω μεταξύ σοβαρευόμαστε και δουλεύουμε και πληρώνουμε φόρους
6. Συνάπτουμε συνθήκη με την Τουρκία σύμφωνα με την οποία δίνουμε Ελληνική
(άρα και Ευρωπαϊκή) υπηκοότητα σε όποιον Τούρκο πολίτη έχει συγγένεια
μέχρι β' βαθμού με Τούρκους που εκτοπίστηκαν κατά την ανταλλαγή πληθυσμών.
Όλοι αυτοί την επόμενη μέρα παίρνουν το αεροπλάνο για τη Γερμανία...
Ταυτόχρονα θεσπίζουμε ακόμα πιο εύκολα κριτήρια ελληνοποίησης (με παράβολο
3.000 Ευρώ) των παράνομων προσφύγων. Και αυτοί παίρνουν την επόμενη μέρα
το τραίνο για τη Γερμανία και Γαλλία. Με τρόμο βλέπουν οι Εταίροι εισροή
15.000 χιλιάδων μουσουλμάνων την εβδομάδα με Ελληνικά διαβατήρια.
7. Η Κομισιόν απελπισμένη καλεί τους Εταίρους να αναθεωρήσουν τη στάση
τους για την Ελλάδα, όλοι όμως βλέπουν ότι είναι αργά.
8. Η Ελλάδα αιτείται την αποχώρησή της από το Ευρώ. Ακολουθούν και η
Ιταλία και Ισπανία που υποφέρουν χρόνια από το σκληρό Ευρώ και την
κηδεμονία των Γερμανών. Το Ευρώ καταρρέει. Η Κομισιόν παραιτείται σύσσωμη.
Οι Άγγλοι κατηγορούν Γερμανία και Γαλλία ότι τα έκαναν μούσκεμα και ζητούν
επειγόντως αναθεώρηση των Συνθηκών.
9. Έχουμε φτάσει το Δεκέμβριο του 2012. Οι Γερμανοί κατάλαβαν ότι τα
έβαλαν με λάθος Mother fucker. Μερικές μέρες αργότερα φτάνει το τέλος του
κόσμου.
Όχι για όλους όμως, οι Έλληνες (και τα 15 εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο)
έχουν μεταφερθεί με τα διαστημόπλοια των Ελ στον Άλφα του Κενταύρου. Μαζί
τους σώθηκαν και μερικές ξέμπαρκες Γερμανίδες που είχαν παντρευτεί κάτι
γκαρσόνια από την Μύκονο...
Ο τίτλος της ανάρτησης είναι ο πρωτότυπος που συνοδεύει το μέιλ..
Απολαύστε ευρηματικότητα !!!
Τα πράγματα θα μπορούσαν να γίνουν έτσι:
1. Δανείζουμε εμείς (οι Έλληνες) την Ελλάδα άμεσα. Έχουμε αρκετές
καταθέσεις για να καλύψουμε αρκετούς μήνες. Ταυτόχρονα, δίδοντας
εξωφρενικά προνόμια στους Κινέζους (λιμάνι και ζώνη ελευθέρου εμπορίου για
ίδρυση μονάδων συναρμολόγησης και "εξευρωπαϊσμού" των προϊόντων τους) τους
πουλάμε 40 με 50 δις ευρώ ομόλογα. Ένα μεγάλο μέρος των Ευρώ που μαζεύει η
Κυβέρνηση από τα παραπάνω το μετατρέπει σε δολάρια (δείτε το γιατί στο 4)
2. Καλούμε το ΔΝΤ για τα υπόλοιπα. Θα πληρώσουμε κατιτίς παραπάνω αλλά θα
απολαύσουμε τα μούτρα των "Εταίρων" όταν καταλάβουν ότι η Ευρωπαϊκή τους
Ένωση είναι ένα μάτσο κουρελόχαρτα. Θα απολαύσουμε επίσης μια άνευ
προηγουμένου ξεφτίλα της Κομισιόν και των καρεκλοκενταύρων της.
3. Αναθεωρούμε τις παραγγελίες οπλικών συστημάτων από τους φίλους
Ευρωπαίους
4. Καλούμε την Κομισιόν να δει το θέμα εξόδου μιας χώρας από τη Ζώνη του
Ευρώ, μια και αυτό δεν προβλέπεται πουθενά. Με το που θα κυκλοφορήσει η
είδηση το Ευρώ θα χάσει το 30% της αξίας του ως προς το δολάριο. Στο
σημείο αυτό η Ελληνική Κυβέρνηση πουλάει τα δολάρια και αγοράζει Ευρώ. Το
κέρδος είναι 25% (με τις προμήθειες) και οι Γερμαναράδες το φυσάνε και δεν
κρυώνουν.
5. Εν τω μεταξύ σοβαρευόμαστε και δουλεύουμε και πληρώνουμε φόρους
6. Συνάπτουμε συνθήκη με την Τουρκία σύμφωνα με την οποία δίνουμε Ελληνική
(άρα και Ευρωπαϊκή) υπηκοότητα σε όποιον Τούρκο πολίτη έχει συγγένεια
μέχρι β' βαθμού με Τούρκους που εκτοπίστηκαν κατά την ανταλλαγή πληθυσμών.
Όλοι αυτοί την επόμενη μέρα παίρνουν το αεροπλάνο για τη Γερμανία...
Ταυτόχρονα θεσπίζουμε ακόμα πιο εύκολα κριτήρια ελληνοποίησης (με παράβολο
3.000 Ευρώ) των παράνομων προσφύγων. Και αυτοί παίρνουν την επόμενη μέρα
το τραίνο για τη Γερμανία και Γαλλία. Με τρόμο βλέπουν οι Εταίροι εισροή
15.000 χιλιάδων μουσουλμάνων την εβδομάδα με Ελληνικά διαβατήρια.
7. Η Κομισιόν απελπισμένη καλεί τους Εταίρους να αναθεωρήσουν τη στάση
τους για την Ελλάδα, όλοι όμως βλέπουν ότι είναι αργά.
8. Η Ελλάδα αιτείται την αποχώρησή της από το Ευρώ. Ακολουθούν και η
Ιταλία και Ισπανία που υποφέρουν χρόνια από το σκληρό Ευρώ και την
κηδεμονία των Γερμανών. Το Ευρώ καταρρέει. Η Κομισιόν παραιτείται σύσσωμη.
Οι Άγγλοι κατηγορούν Γερμανία και Γαλλία ότι τα έκαναν μούσκεμα και ζητούν
επειγόντως αναθεώρηση των Συνθηκών.
9. Έχουμε φτάσει το Δεκέμβριο του 2012. Οι Γερμανοί κατάλαβαν ότι τα
έβαλαν με λάθος Mother fucker. Μερικές μέρες αργότερα φτάνει το τέλος του
κόσμου.
Όχι για όλους όμως, οι Έλληνες (και τα 15 εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο)
έχουν μεταφερθεί με τα διαστημόπλοια των Ελ στον Άλφα του Κενταύρου. Μαζί
τους σώθηκαν και μερικές ξέμπαρκες Γερμανίδες που είχαν παντρευτεί κάτι
γκαρσόνια από την Μύκονο...
Τρίτη 2 Μαρτίου 2010
Κάτω τα χέρια από τον 14 ο μισθό και το πάγωμα των συντάξεων
Για να βγούμε λέει από τη κρίση που μας έβαλε η κακοδιαχείριση των προηγούμενων κυβερνήσεων , με αποκορύφωμα το ατέλειωτο φαγοπότι και πλιατσικολόγημα της κυβέρνησης Καραμανλή, πρέπει να πληρώσουν την νύφη οι μη έχοντες, οι χαμηλόμισθοι, οι συνταξιούχοι των 400 ευρώ....
Παρότι διαφωνώ με την δομή του κρατικού ιστού, ενός κράτους αδηφάγου που στηρίχθηκε επί τόσα χρόνια στις πελατειακές σχέσεις, στη διαφθορά και στο λάδωμα, στις αδιαφανείς συμφωνίες, στα μεγάλα έργα που δίνονταν στους εκάστοτε δικούς, στο φακελάκι και στην γραφειοκρατία, είναι ωστόσο απαραίτητο να πούμε όχι στο χέρι που πάνε να βάλουν σε όσα οι εργαζόμενοι κατάκτησαν μετά από αγώνες έως σήμερα... Ο 14ος μισθός, είναι το συμπλήρωμα των λιγοστών εσόδων της οικογένειας, είναι ένα κεκτημένο έσοδο που ο εργαζόμενος το περιμένει πως και πως για νάχει κι αυτός το δικαίωμα στις διακοπές, να ανασάνει από το ξεχρέωμα του φροντιστηρίου, ν' αγοράσει ένα ρουχαλάκι παρά πάνω για το παιδί, να τονώσει την αγορά....Ναι, να τονώσει την αγορά...
Δεν μπορώ να καταλάβω, πως τα οικονομικά κεφάλια είτε εγχώριας παραγωγής είτε λογισταράδες εξ Εσπερίας σκέφτονται έτσι, μ'ένα τρόπο καθαρά αντικαπιταλιστικό - πέρα από ανήθικο ...
Τα έσοδα των εργαζομένων, δεν φτάνουν για να γίνει η κοινωνία μας μια κοινωνία καταθετών και άρα μια στάσιμη οικονομικά κοινωνία χωρίς ανάπτυξη. Ίσα ίσα που ό,τι παίρνει ο καθένας πηγαίνει κατ' ευθείαν στην αγορά, στο ενοίκιο, στο σούπερ μάρκετ, στα καύσιμα, στα ρούχα και στα παπούτσια...Αν υποθέσουμε πως όχι μόνο τον 14ο μισθό αλλά και όλους τους μισθούς τους καταργούμε, εκτός του ότι θα καταντήσουμε μια κοινωνία ημιθανών πεινασμένων, οι πλουτοκράτες που στο διάολο θα πουλήσουν τα εμπορεύματα τους αν οι καταναλωτές δεν έχουν ν' αγοράσουν ούτε ψωμί ? Ούτε επαίτες δεν θα μπορούμε να γίνουμε, γιατί δεν θα υπάρχει κανείς που να μην είναι επαίτης, αυτό δεν χρειάζεται και πολύ μυαλό για να το καταλάβει κανείς....Mε τη μείωση της αγοραστικής δύναμης του καταναλωτή δεν θα μπορεί ούτε το κράτος να έχει έσοδα από το ΦΠΑ από τη στιγμή που η χώρα θα περιέλθει ακόμη περισσότερο σε οικονομική ύφεση...
Και όσοι επιμένουν, πως "εντάξει μωρέ, μόνο στο Δημόσιο τομέα θα κοπεί ο 14ος μισθός", μην βαυκαλίζεστε... Με πρόφαση την ανταγωνιστικότητα, οι εργοδότες στον ιδιωτικό τομέα, ο ένας μετά τον άλλον θα ακολουθήσουν το παράδειγμα του κράτους...
Και παρότι είμαι εργοδότης ο ίδιος, θεωρώ πως ο προσανατολισμός της Πολιτείας προς την οικονομική ανάκαμψη, είναι να αφήσει τα κεκτημένα δικαιώματα των εργαζομένων αλώβητα....
Θα προτιμούσα να βάζαμε κάτω και να μετρήσουμε πόσοι είναι πια οι Δημόσιοι Υπάλληλοι στη χώρα κι εκείνοι που είναι υπεράριθμοι, προσλήφθηκαν με αδιαφανείς διαδικασίες και τριγυρνάνε σαν μπερεκεντέδες από γραφείο σε γραφείο χωρίς αντικείμενο εργασίας , να τους στείλουμε σπίτια τους...Αυτή είναι μια γενναία πολιτική απόφαση, κι όχι το να περικόψουμε τους μισθούς δικαίων και αδίκων...
Γιατί, αν αρχίσουμε με περικοπές μισθών, ποιος μας λέει πως οι κομισιονάριοι δεν θα σκεφτούν να μας επιβάλουν σιγά σιγά ωράριο 75 ωρών την εβδομάδα για να αυξήσουμε την ανταγωνιστικότητα μας? Όταν ένα κεκτημένο χάνεται με κοινωνική ανοχή , ο κάθε Παπανδρεόυ μπορεί να βγαίνει και να λέει αυτές τις μπούρδες που είπε σήμερα στο υπουργικό συμβούλιο, πως δηλαδή "συγκινείται όταν τον σταματάνε στον δρόμο άνθρωποι του μόχθου και του λένε πως για την πατρίδα , είναι έτοιμοι να θυσιάσουν και τον μισθό τους ακόμη " !!! Αυτή η μπούρδα ειπώθηκε ακριβώς για να προετοιμάσει το έδαφος για την επικείμενη προαποφασισμένη πράξη - την κατάργηση του 14ου μισθού και το πάγωμα των συντάξεων...
Δεν ξέρω ποιοί μαλάκες του μόχθου του είπαν αυτές τις ανοησίες, αλλά άνθρωποι νοήμονες δεν μπορεί να ήταν και θέλω να πιστεύω πως η στιχομυθία του ΓΑΠ με τέτοιου είδους έλληνες πολίτες, ανήκει ξεκάθαρα στη σφαίρα του φανταστικού, τουλάχιστον ας μας λέει κανένα παραμυθάκι που νάχει δράκο, γιατί έτσι ίσως γίνει πιο πιστευτός...
Εμείς οι υπόλοιποι κύριε Πρωθυπουργέ που τυχαίνει να είμαστε οι πραγματικοί άνθρωποι του μόχθου, που δεν κλέψαμε, δεν λαδώσαμε κι ούτε λαδωθήκαμε, που αγωνιζόμαστε καθημερινά να επιβιώσουμε σ' ένα θολό οικονομικό τοπίο και που για την κατάντια του δεν είμαστε εμείς οι υπαίτιοι, εμείς λοιπόν οι απλοί εργαζόμενοι και ελεύθεροι επαγγελματίες , δεν θα βάλουμε το χέρι στην τσέπη για να πεθάνουμε μια ώρα αρχίτερα, ενδεείς και με καταρρακωμένη την αξιοπρέπεια μας για να είναι χαρούμενος ο Όλι Ρεν και οι υπόλοιποι ευρωελεγκτές της φτώχειας μας...
Ό,τι ψάχνουν σε χρήμα οι μάγκες του Μαξίμου και οι ευρωλιγούρηδες επίτροποι, να το πάρουν από εκείνους που έκλεψαν, δωροδόκησαν και δωροδοκήθηκαν και που σήμερα πίνουν και τρώνε είς υγείαν των κορόιδων .......
Παρότι διαφωνώ με την δομή του κρατικού ιστού, ενός κράτους αδηφάγου που στηρίχθηκε επί τόσα χρόνια στις πελατειακές σχέσεις, στη διαφθορά και στο λάδωμα, στις αδιαφανείς συμφωνίες, στα μεγάλα έργα που δίνονταν στους εκάστοτε δικούς, στο φακελάκι και στην γραφειοκρατία, είναι ωστόσο απαραίτητο να πούμε όχι στο χέρι που πάνε να βάλουν σε όσα οι εργαζόμενοι κατάκτησαν μετά από αγώνες έως σήμερα... Ο 14ος μισθός, είναι το συμπλήρωμα των λιγοστών εσόδων της οικογένειας, είναι ένα κεκτημένο έσοδο που ο εργαζόμενος το περιμένει πως και πως για νάχει κι αυτός το δικαίωμα στις διακοπές, να ανασάνει από το ξεχρέωμα του φροντιστηρίου, ν' αγοράσει ένα ρουχαλάκι παρά πάνω για το παιδί, να τονώσει την αγορά....Ναι, να τονώσει την αγορά...
Δεν μπορώ να καταλάβω, πως τα οικονομικά κεφάλια είτε εγχώριας παραγωγής είτε λογισταράδες εξ Εσπερίας σκέφτονται έτσι, μ'ένα τρόπο καθαρά αντικαπιταλιστικό - πέρα από ανήθικο ...
Τα έσοδα των εργαζομένων, δεν φτάνουν για να γίνει η κοινωνία μας μια κοινωνία καταθετών και άρα μια στάσιμη οικονομικά κοινωνία χωρίς ανάπτυξη. Ίσα ίσα που ό,τι παίρνει ο καθένας πηγαίνει κατ' ευθείαν στην αγορά, στο ενοίκιο, στο σούπερ μάρκετ, στα καύσιμα, στα ρούχα και στα παπούτσια...Αν υποθέσουμε πως όχι μόνο τον 14ο μισθό αλλά και όλους τους μισθούς τους καταργούμε, εκτός του ότι θα καταντήσουμε μια κοινωνία ημιθανών πεινασμένων, οι πλουτοκράτες που στο διάολο θα πουλήσουν τα εμπορεύματα τους αν οι καταναλωτές δεν έχουν ν' αγοράσουν ούτε ψωμί ? Ούτε επαίτες δεν θα μπορούμε να γίνουμε, γιατί δεν θα υπάρχει κανείς που να μην είναι επαίτης, αυτό δεν χρειάζεται και πολύ μυαλό για να το καταλάβει κανείς....Mε τη μείωση της αγοραστικής δύναμης του καταναλωτή δεν θα μπορεί ούτε το κράτος να έχει έσοδα από το ΦΠΑ από τη στιγμή που η χώρα θα περιέλθει ακόμη περισσότερο σε οικονομική ύφεση...
Και όσοι επιμένουν, πως "εντάξει μωρέ, μόνο στο Δημόσιο τομέα θα κοπεί ο 14ος μισθός", μην βαυκαλίζεστε... Με πρόφαση την ανταγωνιστικότητα, οι εργοδότες στον ιδιωτικό τομέα, ο ένας μετά τον άλλον θα ακολουθήσουν το παράδειγμα του κράτους...
Και παρότι είμαι εργοδότης ο ίδιος, θεωρώ πως ο προσανατολισμός της Πολιτείας προς την οικονομική ανάκαμψη, είναι να αφήσει τα κεκτημένα δικαιώματα των εργαζομένων αλώβητα....
Θα προτιμούσα να βάζαμε κάτω και να μετρήσουμε πόσοι είναι πια οι Δημόσιοι Υπάλληλοι στη χώρα κι εκείνοι που είναι υπεράριθμοι, προσλήφθηκαν με αδιαφανείς διαδικασίες και τριγυρνάνε σαν μπερεκεντέδες από γραφείο σε γραφείο χωρίς αντικείμενο εργασίας , να τους στείλουμε σπίτια τους...Αυτή είναι μια γενναία πολιτική απόφαση, κι όχι το να περικόψουμε τους μισθούς δικαίων και αδίκων...
Γιατί, αν αρχίσουμε με περικοπές μισθών, ποιος μας λέει πως οι κομισιονάριοι δεν θα σκεφτούν να μας επιβάλουν σιγά σιγά ωράριο 75 ωρών την εβδομάδα για να αυξήσουμε την ανταγωνιστικότητα μας? Όταν ένα κεκτημένο χάνεται με κοινωνική ανοχή , ο κάθε Παπανδρεόυ μπορεί να βγαίνει και να λέει αυτές τις μπούρδες που είπε σήμερα στο υπουργικό συμβούλιο, πως δηλαδή "συγκινείται όταν τον σταματάνε στον δρόμο άνθρωποι του μόχθου και του λένε πως για την πατρίδα , είναι έτοιμοι να θυσιάσουν και τον μισθό τους ακόμη " !!! Αυτή η μπούρδα ειπώθηκε ακριβώς για να προετοιμάσει το έδαφος για την επικείμενη προαποφασισμένη πράξη - την κατάργηση του 14ου μισθού και το πάγωμα των συντάξεων...
Δεν ξέρω ποιοί μαλάκες του μόχθου του είπαν αυτές τις ανοησίες, αλλά άνθρωποι νοήμονες δεν μπορεί να ήταν και θέλω να πιστεύω πως η στιχομυθία του ΓΑΠ με τέτοιου είδους έλληνες πολίτες, ανήκει ξεκάθαρα στη σφαίρα του φανταστικού, τουλάχιστον ας μας λέει κανένα παραμυθάκι που νάχει δράκο, γιατί έτσι ίσως γίνει πιο πιστευτός...
Εμείς οι υπόλοιποι κύριε Πρωθυπουργέ που τυχαίνει να είμαστε οι πραγματικοί άνθρωποι του μόχθου, που δεν κλέψαμε, δεν λαδώσαμε κι ούτε λαδωθήκαμε, που αγωνιζόμαστε καθημερινά να επιβιώσουμε σ' ένα θολό οικονομικό τοπίο και που για την κατάντια του δεν είμαστε εμείς οι υπαίτιοι, εμείς λοιπόν οι απλοί εργαζόμενοι και ελεύθεροι επαγγελματίες , δεν θα βάλουμε το χέρι στην τσέπη για να πεθάνουμε μια ώρα αρχίτερα, ενδεείς και με καταρρακωμένη την αξιοπρέπεια μας για να είναι χαρούμενος ο Όλι Ρεν και οι υπόλοιποι ευρωελεγκτές της φτώχειας μας...
Ό,τι ψάχνουν σε χρήμα οι μάγκες του Μαξίμου και οι ευρωλιγούρηδες επίτροποι, να το πάρουν από εκείνους που έκλεψαν, δωροδόκησαν και δωροδοκήθηκαν και που σήμερα πίνουν και τρώνε είς υγείαν των κορόιδων .......
Δευτέρα 1 Μαρτίου 2010
Το T-Shirt που θα φορεθεί πολύ
Το T-Shirt που θα κάνει θραύση φέτος το καλοκαίρι....
Πολύ ευρηματικό αλλά και τόσο αληθινό....
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)